Ποτέ
εγώ δε τα ΄κανα πλακάκια
και
πάντα να χα μπόι προσπαθούσα
τα
έπινα τις νύχτες και μεθούσα
τη
μέρα να νικήσω τα ανθρωπάκια
κι
εκείνα με το ζόρι ως το γόνα
να
έφτανε η χάρη τους και αν
το
πάνω χέρι να χουν να νικάν
το
μάταιο δικό μου τον αγώνα
να
σπάσω τις κλωστές που ναι μυριάδες
τι
άξιζα να δείξω να φανώ
μα
με τρυπούν με το βελόνι και πονώ
καθ
ένας ένα τίποτα όλοι μαζί φονιάδες
Τάκης Νικολετάτος
και
πέρασε η ζωή μου πολεμώντας
θεριά
που έχουν μπόι πιθαμή
νικήθηκα
και πάλεψα να μη
τους
μοιάσω για τη νίκη προσπαθώντας
Τάκης Νικολετάτος
Ωραίος...και μάγκας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό δική μου αβλεψία κατάφερα να 'ευνουχίσω' το ποίημα, καθώς αρχικά δεν συμπεριέλαβα αρχικά την τελευταία του στροφή! Ζητώ συγγνώμη από το στιχουργό μας, αλλά και από όλους εσάς!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’όλο τον κόσμο εύχομαι υγεία πρώτα απ” όλα
ΑπάντησηΔιαγραφήκι” ας ήρθαν τα μνημόνια και μας τα πήραν όλα