Δεν τον προφταίνω τον καιρό φοράω αλυσίδες...
Βρήκ’ αμαρτίες να ξοφλώ
κουβάρια μπερδεμένα
όλα του κόσμου τ’ άσχημα
περίμεναν εμένα
Είπα να χτίσω όνειρα
η μοίρα με φθονούσε
σαν τη κακιά τη μάγισσα
πιστά μ’ ακολουθούσε
Αλλού περπάταγα εγώ
να βρω ποιος αγαπάει
κι’ αλλού μ’ έπαιρν’ ο άνεμος
με λύσσα να με πάει
Δεν τον προφταίνω τον καιρό
φοράω αλυσίδες
μ’ έχει στο στόχο η ζωή
με βούλες και σφραγίδες
Σ’ ατέλειωτες διαδρομές
κάποιου καημού ξεχνιέμαι
και λησμονώ καμιά φορά
πως δεν ξαναγεννιέμαι
R
Ανεμοστρόβιλος ζωή
και γω σ’ αυτόν μπλεγμένος
θέλει σε κάθε μοιρασιά
να είμ’ αδικημένος
Μαρία
Εξαίρετο..!!
ΑπάντησηΔιαγραφή