Το χλωμό σου βλέμμα
πώς μου μεθά το στίχο...
Μικρό μου αστέρι,
αλαργινό αστέρι μου,
αχ, το χλωμό σου βλέμμα
πώς μου τρυπάει την ψυχή,
πώς μου μεθά το στίχο
και μου φτερώνει την ακοίμητη αγάπη μου,
αστέρι,
σε μιαν οδύνη μυστική,
που ντύθηκε το φως σου.
Μικρό μου αστέρι,
κενό, χλωμό μου πρόσωπο,
αχ, μάτι μου σβησμένο,
γεμάτο πόνο και σιωπή
κι αφέλεια γεμάτο,
στη μοναξιά μου στέκεις τρεμοσβήνοντας,
αστέρι
και δε μιλάς, ούτε μιλώ
το δρόμο σου δεν παίρνεις.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Μικρό μου αστέρι,
αλαργινό αστέρι μου,
αχ, το χλωμό σου βλέμμα
πώς μου τρυπάει την ψυχή,
πώς μου μεθά το στίχο
και μου φτερώνει την ακοίμητη αγάπη μου,
αστέρι,
σε μιαν οδύνη μυστική,
που ντύθηκε το φως σου.
Μικρό μου αστέρι,
κενό, χλωμό μου πρόσωπο,
αχ, μάτι μου σβησμένο,
γεμάτο πόνο και σιωπή
κι αφέλεια γεμάτο,
στη μοναξιά μου στέκεις τρεμοσβήνοντας,
αστέρι
και δε μιλάς, ούτε μιλώ
το δρόμο σου δεν παίρνεις.
ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο κ. Παπαδόπουλε!
ευχαριστώ, παρεούλα, για τη γνωριμία του!
Καλημέρα παρεούλα! Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα. Γι' αυτό φτιάχτηκε εξ άλλου το μπλοκάκι αυτό, για να γνωρίζόμαστε μεταξύ μας και να ανακαλύπτουμε το άξιο έργο των νέων δημιουργών!...
ΑπάντησηΔιαγραφή