Το παρακάτω είναι σχεδόν ακριβής περιγραφή ενός περιστατικού που συνέβη μπροστά στα μάτια μου πριν από πολλά χρόνια, στην οδό Ακαδημίας στην Αθήνα.
Περίμενα δίπλα σε ένα περίπτερο την σειρά μου να τηλεφωνήσω. Ένας άλλος κύριος χρησιμοποιούσε την συσκευή. Τότε τα περίπτερα είχαν κοινόχρηστα τηλέφωνα ακόμη. Ξαφνικά ο άνθρωπος αφήνει το τηλέφωνο και.......
Έπεσε ξάφνου καταγής
Πόνος φριχτός στο στήθος
Κομμένη η ανάσα
Κραυγή βουβή
Πανικός στα μάτια
Χείλη μελανιασμένα
Χέρια παγωμένα
Σκληρές οι πλάκες
του λασπωμένου δρόμου
Μελίσσι ο κόσμος γύρω του
με βιάση προσπερνούσε
Κανείς δεν τον επάταγε
Μόνο τον δρασκελούσε
Μανάδες παιδάκια κράταγαν
που επίμονα ρωτούσαν
«τι κάνει αυτός ο κύριος
στο δρόμο ξαπλωμένος;»
Εκείνες με βία τράβαγαν
το παιδικό το χέρι
«Δεν ειν’ για σένα αυτά.
Προχώρα γιατί νύχτωσε»
Λασπόνερα τον έλουσε
το φορτηγό του δήμου
Ξάφνου κάτι ζεστό ακούμπησε
στο πονεμένο στήθος
Μια άλλη ανάσα ζέσταινε
το κρύο πρόσωπό του
Εκείνοι που μαζεύουνε
αζήτητους νεκρούς
δεν βρήκανε τον τρόπο
να διώξουν από πάνω του
τον σκύλο
Γι’ αυτό και τον σκοτώσαν
Χριστόφορος Παπαχαραλάμπους
http://4diastasi.blogspot.com
Περίμενα δίπλα σε ένα περίπτερο την σειρά μου να τηλεφωνήσω. Ένας άλλος κύριος χρησιμοποιούσε την συσκευή. Τότε τα περίπτερα είχαν κοινόχρηστα τηλέφωνα ακόμη. Ξαφνικά ο άνθρωπος αφήνει το τηλέφωνο και.......
Έπεσε ξάφνου καταγής
Πόνος φριχτός στο στήθος
Κομμένη η ανάσα
Κραυγή βουβή
Πανικός στα μάτια
Χείλη μελανιασμένα
Χέρια παγωμένα
Σκληρές οι πλάκες
του λασπωμένου δρόμου
Μελίσσι ο κόσμος γύρω του
με βιάση προσπερνούσε
Κανείς δεν τον επάταγε
Μόνο τον δρασκελούσε
Μανάδες παιδάκια κράταγαν
που επίμονα ρωτούσαν
«τι κάνει αυτός ο κύριος
στο δρόμο ξαπλωμένος;»
Εκείνες με βία τράβαγαν
το παιδικό το χέρι
«Δεν ειν’ για σένα αυτά.
Προχώρα γιατί νύχτωσε»
Λασπόνερα τον έλουσε
το φορτηγό του δήμου
Ξάφνου κάτι ζεστό ακούμπησε
στο πονεμένο στήθος
Μια άλλη ανάσα ζέσταινε
το κρύο πρόσωπό του
Εκείνοι που μαζεύουνε
αζήτητους νεκρούς
δεν βρήκανε τον τρόπο
να διώξουν από πάνω του
τον σκύλο
Γι’ αυτό και τον σκοτώσαν
Χριστόφορος Παπαχαραλάμπους
http://4diastasi.blogspot.com
ξεκίνησα να γράψω σχόλιο. έγραψα και έσβησα 4 φορές...
ΑπάντησηΔιαγραφήπως να γράψω όλα τούτα που αισθάνθηκα διαβάζοντάς το;
δεν έχω τρόπο... τα λόγια μου φτωχά... πως να περιγράψεις την ανατριχίλα; το δάκρυ πως;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ τώρα τι μπορώ να πω!! Με κατακλέψανε και κλαίω συγκινημένος από πάνω!! «Tσουνάμι» είναι η τιμή Γιώργο. Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ θερμά τον ΤΟΝ ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ για την εξωτερίκευση των συναισθημάτων.
Άνθρωποι ..
ΑπάντησηΔιαγραφήλιγότεροι κι από σκύλους πολλές πολλές φορές ..
κρίμα μας
Γιώργο, είσαι απ’ αυτούς τους «κλέφτες» που ό,τι αποσπούν από τους «ιδιοκτήτες», το μοιράζουν απλόχερα και με αγάπη σ’ όλο το κόσμο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι όπως θα ξέρεις, ιστορικά, αυτού του είδους οι κλέφτες προστατεύονται πολύ από τον ίδιο τον κόσμο!
Τελικά ξέρεις τι σκέπτομαι; Στο τέλος, θα παρακαλάμε να μας κλέψεις…
Εξαιρετικός ο συνδυασμός της επιλεγμένης εικόνας, με την πολύ δυνατή συναισθηματικά γραφή του φίλου μας Χριστόφορου!!
Καλησπέρα Γιώργο.....ανθρώπινο και γεμάτο συγκίνηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι υπέροχα λόγια και συγκινητικά !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Γιώργο που το ανάρτησες και μπράβο στον φίλο μας τον αγαπημένο Χριστόφορο, που μας χαρίζει τους θησαυρούς της ψυχής του !
@ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔώσε θάρρος στον Κλέφτη και.. θα σου πάρει το Ιστολόγιο και θα φύγει.. (Take the Blog and run.. χα, χα..) Υπόσχομαι πως δεν θα μείνω εδώ.. Θα προβώ σε πολύ χειρότερες ενέργειες.. Τα Καλύτερα θα σου πάρω - και όχι, δεν είναι και λίγα..
Πάντοτε όμως με σεβασμό, πάντοτε με φροντίδα (για τον κλεμένο θησαυρό) και με τιμή.. Γιατί μετά από τέτοια κατάθεση η τιμή είναι όλη δική μας.. (!)
Επίτρεψέ μου, μόνο αγαπημένε φίλε, ως συνειδητοποιημένος Ληστής και καλός Οικοδεσπότης να καλησπερίσω τους εκλεκτούς μας φίλους που μας τίμησαν (αμφότερους, σαν συν-ένοχο σε νιώθω πιο πολύ, δεν ξερω γιατί..) με την συγκινητική τους παρουσία.. Από την επόμενη ανάρτηση σου εκ-χωρώ κάθε τέτοιο δικαίωμα, εάν φυσικά το επιθυμείς.. (Καλέ, σαν τους Ευγενικούς Ληστές με τα Μαύρα μιλάω.. Λες..;;;)
Σε ευχαριστώ από ψυχής...
@ ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ
ΑπάντησηΔιαγραφήΒίκη μου, ειλικρινά, σε νιώθω.. Έτσι ακριβώς ένιωσα όταν το πρωτοδιάβασα κι εγώ.. Και ενώ στην αρχή, άλλο Ποίημα του Χριστόφορου σχεδίαζα να 'κλέψω' όταν 'έπεσα' πάνω σ' αυτό, ταρακουνήθηκα τόσο - για την ακρίβεια ένιωσα πως ΜΕ ΑΦΟΡΑ..! Με έβαλε στην θέση μου..! Και ήταν μια θέση (ιδιαίτερα) αβολη.. Γιατί όλοι μας όταν βρισκόμαστε απέναντι στα βιβλία μας, στην οθόνη του υπολογιστή μας, ή στην τηλεόραση είμαστε ευαίσθητοι (μα τόσο πια..) απέναντι στην ανθρώπινη αδυναμία.. Όταν όμως αυτή κυριολεκτικά σέρνεται μπροστά στα πόδια σου, μόνον ΤΟΤΕ έχει σημασία ΠΟΙΑ ΘΕΣΗ παίρνεις.. Και πόσο έτοιμος είσαι να φανείς αντάξιος της ευαισθησίας σου.. Και, όχι, τελικά, δεν είναι εύκολο να είσαι ο Καλός Σαμαρείτης της Ιστορίας.. Αλλά αν ΤΟΤΕ δεν γίνεις.. Απλώς έχεις μπει στην Παρέλαση κι εσύ - κακά τα ψέματα..
@ meggie
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι τυχαίο μάλλον που λέμε ότι ο σκύλος (κι όχι ο άνθρωπος..) είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, ε;
Γιατί ο άνθρωπος για να δείξει καλοσύνη χρειάζεται να επιστρατεύσει μια σειρά από αρετές (την προαίρεση, την αλληλεγγύη, ενίοτε δε και την υστεροβουλία - 'αρετή' κι αυτή, όταν βολεύει..
Γι' αυτό και το ανώτατο σημείο της ανθρώπινης αυταπάρνησης είναι το 'Κάνε το καλό και ριξ' το στον γυαλό' - στην καλύτερη των περιπτώσεων..) Ενώ το ένστικτο στα ζώα τα οδηγεί πολλές φορές να κάνουν το καλό και να ΠΕΣΟΥΝ στο γυαλό..!
@ nameliart
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τότε μόνο αξίζει να 'κλέβεις'.. Όταν είσαι αποφασισμένος να μοιραστείς τον κλεμένο θησαυρό ανιδιοτελώς, με ειλικρίνεια κι αγάπη.. Το 'πε ο Robin Hood, το 'πε κι ο Χατζιδάκις..
Κατά τ' άλλα σ' ευχαριστώ για τα (πολύ) καλά σου λόγια, αλλά πρόσεξε, μην το παρακάνεις.. Το take the blog and run δεν ισχύει μόνο για τον Χριστόφορο.. Χα, χα..!!!
Την αγάπη μου..
@ Άρωμα Ψυχής
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πόσα Αρώματα Ψυχή μου μας ντύνει κάθε σου επίσκεψη..
Εγώ να δεις πόσο συγκινούμαι όταν διαπιστώνω ότι τις ψυχές μας τις συν-κινεί η Ανθρωπιά και, μόνον τότε, συν-τονίζονται στις ίδιες ταλαντώσεις..
:-)
@ magda μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Μπράβο όλα στον Καταθέτη του Θησαυρού, τον Χριστόφορο..
Η ικανοποίηση του Κλέφτη έγκειται στο ότι του δόθηκε η ευκαιρία να τα κοινωνήσει και να τα μοιραστεί με όσους αγαπάει..
Της καληνύχτας μου φιλιά, συγκινημένα..
Είχα εντυπωσιαστεί και την πρώτη φορά που το διάβασα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικό!