Τάδε έφη Αργύρης...
Μα δεν μου λες ρε πας καλά;
Μ’ έναν καφέ, θαρρείς, τα ξεμπερδεύεις όλα;
Ρε, μου γυρίζεις τα μυαλά!
Εσύ που δήλωνες πανέτοιμη για όλα…
Τώρα
μου σερβίρεις
αυτή την φόλα;
Στάσου ρε συ δύο λεπτά!
Εκεί που έψηνες ωραίο καφεδάκι
τώρα μου ψήνεις τα μυαλά!!!
Και μου σερβίρεις πίκρα μες στο φλυτζανάκι..;
…Ήταν
κι οι καφέδες σου
φαρμάκι……
Refrain:
Τον τελευταίο μας καφέ
τώρα, μου λες, σερβίρεις….
Δεν σου τα είπανε καλά:
Εγώ είμαι ο Αργύρης!
Θα φας σου λέω μια σφαλιά…
…κι απάνω μου θα γείρεις….
Τάδε έφη…
Αργύρης!
Καλημέρα Γιώργο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο "θα φας σου λέω μια σφαλιά..." Ολα τα λεφτάαα!!!
:-)
το καφεδάκι λαχταριστό πάντως
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι οι στίχοι .. της αγανάκτησης χαχα
:))
Ωραίος ο Αργύρης ρυθμικός και δεν σηκώνει και πολλά πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤάδε έφη Χριστόφορος με χαιρετισμούς στον Αργύρη που μου αρέσει το προσωπικό του στυλ.
Γεια σου Αργύρη! Να 'σαι πάντα καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πίνω στην υγειά σου!!!