Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Μαλαματένια λόγια

   Και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί...

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Λάκης Χαλκιάς, Τάνια Τσανακλίδου.

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς.


Δισκογραφία:
Γιάννης Μαρκόπουλος - Θητεία (1974)
Δεκαοκτώ - Tribute στον Γιάννη Μαρκόπουλο (2000)

6 σχόλια:

  1. "Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
    και ξημερώνοντας μέρα κακή
    τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
    με πήραν και με βάλαν σε κλουβί"

    Και σαν ανοίξει η πόρτα του κλουβιού δεν θα ξέρω που να πετάξω....

    Διαχρονικό κι ατσαλάκωτο αυτό το τραγούδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαχρονικό κι ατσαλάκωτο - καλύτερους χαρακτηρισμούς δεν θα μπορούσα να δώσω!...

      Διαγραφή
  2. Αναμφίβολα από τα ωραιότερα τραγούδια και ως προς το στίχο και ως προς τη σύνθεση, σαφώς και ως προς την ξεχωριστή ερμηνεία...
    Ας υποσχεθούμε πως θα παλέψουμε για να βγούμε από ότι μίζερο μας έχουν φορτώσει οι άλλοι και μάλιστα ερήμην μας... ώστε να πανηγυρίσουμε Αύριο... όταν τελικά βγούμε από τα " ΣΤΕΝΆ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ", να χρειαστούμε λίγο χρόνο για να συνηθίσουμε την αλλαγή και το φως. Όλα θα μας φαίνονται διαφορετικά και σίγουρα θα είμαστε κι εμείς διαφορετικοί. Πόσο ακόμη ... για να ξεδιπλώσουμε τα φτερά μας και να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα της κυριαρχίας της Αγάπης και της Τιμής. Όμως τελικά δεν θα χαθούμε, θα νιώσουμε δυνατοί και ασφαλείς, και ανοίγοντας τα φτερά μας θα δούμε τον κόσμο διαφορετικά, πιο καθαρά και πιο συνειδητοποιημένα, και θα ακούσουμε ξανά τους χαμένους ποιητές και θα ανοίξουμε δρόμο και για την επόμενη γενιά...είναι το ελάχιστο χρέος.
    από καρδιάς
    εν' ονόματι Της Αγάπης
    Χαρούλα Βερίγου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχο! Και για μένα έχει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα καθώς ο Γαργανούρης ο Χαράλαμπος είναι ξαδελφος της γυναίκας μου. Να τον ακούσεις χωρίς μικρόφωνα να στο λέει το τραγούδι ανατριχιάζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή