Αναπτήρας

Τσιγάρα, αναπτήρας,
ποτό “ανά χείρας”
και ούτε που ακούω τι λένε.
Βαριέμαι, θα φύγω,
ή μάλλον σε λίγο,
τα μάτια απ` την κάπνα με καίνε.

Ποτό κι αναπτήρας,
“παιχνίδι της μοίρας”,
μου είπες, θυμάμαι, ένα βράδυ
και όπως μιλούσες
και κάτω κοιτούσες,
με τρόμαξε αυτό το σκοτάδι.

Τσιγάρο, αναπτήρας
κι` η γεύση της μπίρας,
σε φέραν ξανά στο μυαλό μου.
Και ψάχνει η ψυχή μου
μια πόρτα κινδύνου,
να βγει μια φορά σε καλό μου.

Μεγάλα γίναν πάλι τα μικρά μου,
γίνοντ` αέρας, σβήνουν τη φωτιά μου.
Και πού να ψάχνω τώρα για σωτήρα,
στα χέρια μου έχω αυτόν τον αναπτήρα.

Κοιλάκου Λέττη,