Νυχτερινό

Πως τρέμει ο χρόνος… σαν παιδί
που το ‘χουν μαλωμένο…
Ζευγάρια στον πεζόδρομο –
εγώ τι περιμένω;

Κανείς δεν έρχεται ως εδώ
κανείς… σαν τιμωρία
τσιγάρο ανάβω - δεν μιλώ
η ώρα πήγε μία

Βήματα, γέλια γύρω μου
φαντάσματα απ’ το χθες μου
κρύβονται στους περαστικούς
ντύνονται τις πληγές μου

Και θέλω να ‘ρθεις να με βρεις
και να με συγχωρήσεις
και ίσως πάλι απ’ την αρχή
ξανά να μ’ αγαπήσεις

Γκρίλης Γιώργος