Ζήσαμε τα πάντα σε μια μέρα

Ζήσαμε τα πάντα σε μια μέρα
σαν να ταξιδεύαμε σε μια ουράνια σφαίρα…
Άναβε στα μάτια σου το φως - κι εγώ μαζί σου
πόσα μου ‘λεγες για αγάπη… αγάπη μου θυμήσου

Χρόνια πριν μια σπλαχνική κυρία
μ’ όνειρα δισύλλαβα με έπνιγε στα κρύα
του έρωτά μας τα νερά που μείναν στερημένα
- φύτεψα μία καρδιά, βρήκα κάποτε εσένα

Κι έφτιαξα ένα τρένο να σε φτάσω
γύρευα ίσως κάτι απλό: λίγο να με ξεχάσω…
Κι αν φιλούσα στην κοιλιά σου την αρχή του κόσμου
πάλευαν ο διάβολος με τον Θεό εντός μου

Ύστερα τσαλάκωσα κι εσένα
σπάσαν τα κομμάτια μας και γίναμε πια ένα…
κι όπως σε νικούσα πήρα να σ’ ακολουθάω
γίναν τα τραγούδια μου δικά σου και μεθάω

Ποτισμένος πια απ’ την μορφή σου
σπίτι μου επέστρεψα, μα όρθιο το φιλί σου
με κρεμάει σαν πλαστική σημαία στον αέρα
ν’ αντηχώ όσα ζήσαμε για πάντα σε μια μέρα…


Ορέστης Δήμου