Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει - Παύλος Παυλίδης & B-Movies

Ο Παύλος Παυλίδης μου φαίνεται πως κάνει την πιο εύκολη δουλειά του κόσμου.. Αρκεί ν’ ανοίξει το στόμα του και ξεπηδούν τραγούδια – αβίαστα, ακούσια σχεδόν, όπως οι υπερατλαντικές διαδρομές που ξεφυτρώνουν από τις χελιδονοφωλιές.. Ειδικά τα τελευταία χρόνια που δεν χρειάζεται ν’ αποδείξει τίποτε και σε κανέναν μου δίνει την αίσθηση ενός Ανδρέα Εμπειρίκου on the road.. Ο αέρας της ελευθερίας, η σκόνη του ταξιδιού (εντός..), μηχανές, ποδήλατα κι αεροπλάνα (σαν ‘σκιές στην άκρη του Γαλαξία’), χάπια, ζωγραφιές και ψευδαισθήσεις (‘η φωνή που λέει τα νέα/ είπε πως σήμερα η ζωή στη γη θα είναι πολύ ωραία’), κόκκινο βαθύ σε ασπρόμαυρες σεκάνς, κάτι ‘παλιές φωτογραφίες σαν σκυλιά μέσα σε τούνελ σκοτεινό’, ένας ‘τρελός χορός στην λευκή καταιγίδα’ κι εκείνο το πλοίο που όλο φτάνει, όλο φτάνει – πότε θα φύγει επιτέλους..; Ας μην φύγει.. Ας μην φύγει ποτέ.. Άστο να ‘ρχεται διαρκώς.. Αρκεί που φεύγουμε εμείς..




Δεν θα ‘θελα να πω κάτι για να σας συστήσω αυτόν το δίσκο.. Νομίζω ότι ο Παύλος μπορεί να το κάνει πολύ καλύτερα από εμένα.. Το έχει αποδείξει εξ άλλου πολλές φορές στο παρελθόν – 20 χρόνια τώρα.. Ιδού..

Άλλοτε μοιάζει με λουλούδι άλλοτε μοιάζει με φωτιά
άλλοτε πάλι σαν τραγούδι που όπως έρχεται τρελό
από μακριά γκρεμίζει τοίχους ξηλώνει δέντρα στην αυλή
και τρέχω να του βρω δυο στίχους για να προλάβει να βουτήξει
σαν πουλί μες τον αέρα να ταξιδέψει να κρυφτεί
για να γλιτώσει από την σφαίρα πριν της ψυχής μου οι κρυμμένοι κυνηγοί
το σημαδέψουν και με πετύχουν στην καρδιά
προτού και οι φίλοι μου να τρέξουν προτού και εσύ να πεις τι έπαθε ξανά
'Αυτό'

Παραδομένος για καιρό σε κάποιο όνειρο τρελό κόντευα να ξεχάσω
την ομορφιά που είχα πει πως δεν θα ξέχναγα γιατί ήτανε η δικιά σου
Στην αυλή κάποιας κυρίας αρετής ή ευτυχίας έπεφτε λοξά το φως
κι είχαν γίνει κάτι γρίλιες οι καλύτεροι μου φίλες και ο ήλιος αδελφός
‘Η ανάμνηση της Ευτυχίας’

Την πρώτη φορά ήταν σαν να χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου
κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάξει αργά τις σκιές της ερήμου
Χορεύοντας μου 'δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος
ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί
ότι αν αφεθείς σ' οδηγάει ο δρόμος
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
μα…
‘Λευκή Καταιγίδα’

Κι άρχισα να τρέχω δίχως να κοιτάω
ούτε που πηγαίνω ούτε που πατάω
μ' έβγαλε ο δρόμος στην άκρη του γκρεμού
νόμιζα ήμουν μόνος, ήσουνα παντού
‘Σε ζωγράφισα’

Λένε ότι άμα το πιστέψεις κάποτε ανοίγουν οι ουρανοί
κάτι νύχτες σαν αυτή με το βλέμμα καρφωμένο
Βλέπω κάτι αεροπλάνα σαν σκιές στου γαλαξία τη γραμμή
δεν πειράζει μου αρκεί που μπορώ να περιμένω
‘Περιμένω’

Χαίρετε διατάξτε μαζί με τα σκουπίδια σας πετάξτε με η αλλάξτε μου τα φώτα
τελικά είχατε δίκιο το αυγό έκανε την κότα κύριε διευθυντά
Κι ύστερα στο σπίτι, διαδίκτυο, ενημέρωση εκπομπές για τον πλανήτη αντικαταθλιπτικά
βγαίνει στο μπαλκόνι, πηδάει και σκοτώνετε, μετά διαφημίσεις και μετά αθλητικά.
‘Αντικαταπληκτικά’





CD: Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Αυτό το πλοίο που όλο φτάνει - Κυκλοφορία 2010