Σιγκαπούρη

Πολλά μου φαίνεται μέσα μου είχα μαζέψει
Σέλωσα τ’ άλογό μου και δεν είπα λέξη
Η άρνησή σου με είχε ολότελα ξεκάνει
Κι έτσι μπάρκο έβγαλα για το πρώτο λιμάνι

Απ’ το Ντεπό ως την Γαλλική Πολυνησία
Αναρωτιόμουν που να βρίσκεται η ευτυχία
Στο αίνιγμά μου αυτό δεν βρήκα λύση ακόμα
Γι’ αυτό ψαρεύω μύθους στο υγρό μου στρώμα

Ψελλίζω μες στο πλοίο
Μια κούφια προσευχή
Λοιπόν πες μου αντίο
Κι ώρα καλή

Οι Αννίβες παίρνουν το παλιό σκαρί στον ώμο
Γαύγιζε ο σκύλος πως ‘δεν έχει πίσω δρόμο’
Τη νύχτα με τα δυο στον ουρανό φεγγάρια
Εμείς μισόγυμνοι γεμίζαμε τ’ αμπάρια

Τα λόγια που ‘δεσα βαρίδια στη μέση
Ήταν δικά σου - από κάπου σου ‘χαν πέσει
Τα ζύγισα πρόχειρα μέσα στην πλημμύρα
Και τώρα το Άστρο του Ζυγού μου πλέκει μοίρα

Ψελλίζω μες στο πλοίο
Μια κούφια προσευχή
Λοιπόν πες μου αντίο
Κι ώρα καλή

Μα κι αν στη θάλασσα έπνιγα τα μυστικά μου
Κάτι εκεί στη στεριά έκαιγε τα σωθικά μου
Κι αν στα λιμάνια έχτιζα τη φήμη του μάγκα
Εσύ κοιμόσουν μ’ όποιον να ‘ναι για δυο φράγκα

Απ’ την Ουλαγουατού μέχρι τη Γουινέα
Τα αυτιά μου έκλεινα όταν μάθαινα τα νέα
Ο κόσμος είχε στο άκουσμά σου παραλύσει
Κι εγώ στον Ινδικό μάταια έψαχνα λύση…

Αδάμ Μιχαήλ