Ήρθε, έφυγε με τους γλάρους

Ήρθε, έφυγε με τους γλάρους
Κάτι πουλιά παράξενα, κάτι άσπρα μαυροπούλια
σαλπίζουν με το ράμφος τους σήματα από καπνό
φτιάχνουν λες άλλο ουρανό, τσιμπολογάν την πούλια
μέσα στη μαύρη θάλασσα κουνάν λευκό φτερό…

Κι οι μετανάστες στην Αργώ στριμώχνονται και τρέμουν
τους γλάρους ξώφαλτσα κοιτάν στο αμπάρι πριν χωθούν
και στην κομμένη ανάσα τους μια ευχή όλοι τους δένουν
άλλα πουλιά, αταξίδευτα, ας τους υποδεχτούν

Φανάρι κόκκινο κι ο Αλή στο τζάμι καθαρίζει
τις κουτσουλιές περιστεριών μ’ ένα ‘ευχαριστώ…’
μέσα στο αμάξι ο οδηγός βγάζει ψιλά και βρίζει
πρωί – πρωί Αφγανιστάν, Μωάμεθ και Χριστό

Φεγγάρι κόκκινο κι ο Αλή ψάχνει να ξημερώσει
οι Λαιστρυγόνες ξαγρυπνούν – γέλια αστυνομικών
δεν έχει Ιθάκη να σταθεί, ούτε χαρτιά να δώσει
κατά τις τρεις βολεύεται σε κάδο σκουπιδιών

Κοντεύει το ξημέρωμα, με νυσταγμένα φώτα
ένα θηρίο άσχημο βογγάει στα στενά
η πόλη στην ανάσα του ζέχνει βρωμιά και ιδρώτα
και δύο σκουπιδιάρηδες πετιούνται απ’ τα πλαϊνά

Κάτι πουλιά παράξενα μιλάνε για ταξίδια
λένε για έναν Παράδεισο που βρήκε ένα παιδί
ψέματα λένε μην ακούς – οι γλάροι στα σκουπίδια
βρήκανε τα κομμάτια σου φτωχέ, μικρέ μου Αλή

Γιώργος Γκρίλης