Πέσαμε απ’ τα σύννεφα

Όχι , δεν τον έλεγες με τίποτα αλήτη
ούτε τσιγάρα, ούτε χαρτιά… άντε κάνα ποτό
και αν από καμιά φορά αργούσε για το σπίτι
άλλο αυτό, άλλο αυτό… κι άλλο …το φονικό!

Δεν είχε και πολλά – πολλά ‘γεια σας’ με τους άλλους
μια οικογένεια απλή – μια γάτα, δυο παιδιά…
δεν ήταν ούτε απ’ τους μικρούς, ούτε απ’ τους μεγάλους
άνθρωπος ήταν ήσυχος… κανονική δουλειά…

Πέσαμε απ’ τα σύννεφα…
Πραγματικά, πέσαμε απ’ τα σύννεφα…

Στη γειτονιά ακούστηκε… - έχασε, λέει, τη δουλειά του
κι εμείς πριν λίγο ήρθαμε – ήμασταν αλλού…
όχι, δεν είχαμε ποτέ κάτι απ’ τη μεριά του
φωνές μόνο και κλάματα τα βράδια που και που

Είχε μια κόρη κι έναν γιο, γύρω στα πέντε- έξι
γυναίκα μετανάστρια … άνεργη ήταν γιε μου
πως του τη δίνει του ανθρώπου ρε, λίγο πριν να φέξει
δουλειά είναι αυτή του διάολου … μακριά από μας Θεέ μου

Πέσαμε απ’ τα σύννεφα…
Πραγματικά, πέσαμε απ’ τα σύννεφα…

Ο αδερφός του δεν μπορεί κύριε να σας μιλήσει
έχουμε πένθος σήμερα – δύσκολη η ώρα…
όχι, δεν είναι ψέματα: τον είχαν απολύσει
έντεκα μήνες άνεργος – τι να λέμε τώρα…

Ε, του δανείζαμε κι εμείς – φίλε και έχουμε δάνειο…
δεν ξέρω κι αν το παίρνουν πια όλοι τόσο βαριά…
σκότωσε την γυναίκα του μ’ ένα σφυρί στο μπάνιο
και τα παιδιά του αγκάλιασε για τελευταία φορά…

Πέσαμε απ’ τα σύννεφα…
Πραγματικά, πέσαμε απ’ τα σύννεφα…

Κανείς δεν το περίμενε – όλοι τριγύρω μόνοι
ατάραχα για τη δουλειά περνούσαν από εκεί
πως θα έπεφτε με δυο παιδιά από το μπαλκόνι
στα αδιάφορα κεφάλια τους… μια ανθρώπινη βροχή

Πέσανε απ’ τα σύννεφα…
Πραγματικά, πέσανε απ’ τα σύννεφα…


Μιχαήλ Αδάμ