Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Μέρες Αργίας

Ξέρω πως θα 'ρθει, και δεν θα 'μαι όπως είμαι, να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου...


Στίχοι: Διονύσης Καψάλης
Μουσική: Διάφανα Κρίνα
Πρώτη εκτέλεση: Διάφανα Κρίνα

Ξέρω πως θα 'ρθει, και δεν θα 'μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει

όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.

Δισκογραφία
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας - 1996

6 σχόλια:

  1. Κρατάω την απώλεια
    είνι κινητρο να γραφτει ένα τραγούδι..
    πετάω τη συνήθεια
    είναι το τάφος της δημιουργίας..

    Αναστήθηκες καρδιά μου και το νιώθω!.....

    Φιλιά.... αμετρητα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οι πιο μεγάλες προκλήσεις γίνονται σε μέρες αργίας. όταν υπόσχεσαι να μην κάνεις τίποτε και πρέπει να κάνεις πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. sykaki

    Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε.. Στίχοι που μιλάνε στο μεδούλι - τραγουδισμένοι από το αγαπημένο μου συγκρότημα..

    Είναι κρίμα που δεν υπάρχουν πια, αλλά..

    Τα Κρίνα γίνονται διάφανο λίπασμα, δεν πεθαίνουν ποτέ..

    Μην ακούτε τι λένε οι φήμες της πραγματικότητας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάκια μου

    Πόσο καλά ψυχανεμίζεσαι ό,τι αγαπάς..

    Μία Ωδή στον Θάνατο..

    Αν δεν Ανασταίνεσαι εκεί, τότε που..;

    Με φιλί σε υποδέχομαι ξανά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γουΐκα

    Μέσα μου υπάρχει το εξής δίλημμα:

    Η πιο μεγάλη πρόκληση είναι να αντέχεις το οριστικό κι απροσδιόριστο ή να ορμάς στο αντιφατικό και απροσδόκητο;

    Η απάντηση (διακριτικά) υπεκφεύγεται, οπότε και (επισήμως) αγνοείται..

    Κανείς, καμμιά βοήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή