ΕΚΕΙΝΗ

Έρχεσαι γύρω στις επτά,
κλεφτά, μετά απ' τη δουλειά,
αγάπη πάντα με βιασύνη,
με ζωντανεύεις, χάνεσαι,
μετά, γυρνάς σ' εκείνη.

Μια ώρα μόνο ν' αγαπάς,
μετά στο ψέμα σου γυρνάς
που το καλείς ευθύνη,
κι εγώ που αλήθεια σ' αγαπώ,
το προτιμώ να είμ' εγώ
παρά να είμ' εκείνη.

Μένεις εδώ επτά μ' οκτώ
κι εγώ μονάχα τότε ζω,
μετά, ποτό και νικοτίνη
μέχρι να 'ρθει ξημέρωμα,
γιατί γυρνάς σ' εκείνη.

ΑΝΑΤΟΛΗ ΠΑΠΑΝΟΤΗ