Κάτι πουλιά παράξενα, κάτι άσπρα μαυροπούλια
σαλπίζουν με το ράμφος τους σήματα από καπνό
φτιάχνουν λες άλλο ουρανό, τσιμπολογάν την πούλια
μέσα στη μαύρη θάλασσα κουνάν λευκό φτερό…
Κι οι μετανάστες στην Αργώ στριμώχνονται και τρέμουν
τους γλάρους ξώφαλτσα κοιτάν στο αμπάρι πριν χωθούν
και στην κομμένη ανάσα τους μια ευχή όλοι τους δένουν
άλλα πουλιά, αταξίδευτα, ας τους υποδεχτούν
Φανάρι κόκκινο κι ο Αλή στο τζάμι καθαρίζει
τις κουτσουλιές περιστεριών μ’ ένα ‘ευχαριστώ…’
μέσα στο αμάξι ο οδηγός βγάζει ψιλά και βρίζει
πρωί – πρωί Αφγανιστάν, Μωάμεθ και Χριστό
Φεγγάρι κόκκινο κι ο Αλή ψάχνει να ξημερώσει
οι Λαιστρυγόνες ξαγρυπνούν – γέλια αστυνομικών
δεν έχει Ιθάκη να σταθεί, ούτε χαρτιά να δώσει
κατά τις τρεις βολεύεται σε κάδο σκουπιδιών
.jpg)
Κοντεύει το ξημέρωμα, με νυσταγμένα φώτα
ένα θηρίο άσχημο βογγάει στα στενά
η πόλη στην ανάσα του ζέχνει βρωμιά και ιδρώτα
και δύο σκουπιδιάρηδες πετιούνται απ’ τα πλαϊνά
Κάτι πουλιά παράξενα μιλάνε για ταξίδια
λένε για έναν Παράδεισο που βρήκε ένα παιδί
ψέματα λένε μην ακούς – οι γλάροι στα σκουπίδια
βρήκανε τα κομμάτια σου φτωχέ, μικρέ μου Αλή
Γιώργος Γκρίλης
Οι στίχοι στηρίζονται σε πραγματικό περιστατικό: Πριν από λίγα χρόνια ένας μετανάστης βρέθηκε νεκρός σε χωματερή σκουπιδιών..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχε ξαπλώσει να κοιμηθεί σε έναν κάδο σκουπιδιών..
Η πόλη έστειλε το σκουπιδιάρικό της να καθαρίσει τον χώρο από τα απόβλητα..
Αντί περαιτέρου σχολιασμού σας παραπέμπω στο άρθρο του Ταχυδρόμου (φυσικά υπάρχουν δεκάδες άλλα σχετικά):
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.taxydromos.gr/localnews/tabid/58/articleType/ArticleView/articleId/732/--.aspx
Δεν αντεχόμαστε πια εμείς οι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφή"..κατά τις τρεις βολεύεται σε κάδο σκουπιδιών"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλη η Φρίκη δοσμένη Απλά και Σοκαριστικά!
Δεν ξεχνιούνται αυτοί οι στίχοι.
ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έχει δοθεί θεόθεν το Ύψιστο Δώρο: αυτό της Ελευθερίας.. Δυστυχώς το χρησιμοποιούμε με τον πιο απελπιστικό (και αισχρό, φυσικά) τρόπο: όλα για την πάρτη μας..
Απ' όλα τα μικρόβια που εμφωλεύουν στην ανθρώπινη αδυναμία τα πλέον επικύνδινα είναι, νομίζω, αυτά της αλλαζονίας, του (καθημερινού και, εν πολλοίς, αφανούς) ρατσισμού και της υποκρισίας..
Δυστυχώς θα συμφωνήσω με την διαπίστωσή σου..
Ρεγγίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήη ποίηση νομίζω τότε μόνο έχει νόημα: όταν αφυπνίζει τις συνειδήσεις, ευαισθητοποιεί τις αισθήσεις κι οργανώνει αντισώματα..
Δεν θα σου πω ευχαριστώ, θα σου πω μόνο καλωσόρισες στη συντροφιά των Στίχων και των Μύθων..
Η ειλικρίνεια ας είναι οδηγός όλων μας.. Να 'σαι καλά..
Η πληγή που επουλώνεται δυσκολότερα είναι ο φόβος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην το ξεχνάμαι αυτό..
Δεν σας κουράζω άλλο.. Παραπέμπω μόνο (όποιον θέλει) στο δημοσίευμα του Βαθύ Κόκκινο:
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/09/blog-post_6231.html
Δυστυχώς
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ασπρόμαυρο Φόντο κάνει τις διακρίσεις του....
μήπως και η Ίδια η άτιμη Ζωή κάνει διακρίσεις?..
αν ΝΑΙ... τότε ας είμαστε εμείς αυτοί που θα εξομαλύνουμε τις Διαφοροποιήσεις....
Ας δώσουμε το χέρι, να ορθώσουν το ανάστημα όσοι βρέθηκαν από οποιαδήποτε υπαιτιότητα στο Χώμα κάτω από δανεικό Ουρανό...
πήρα τα φιλιά σου τα πανσέληνα και ήρθα εδώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι χάθηκε η πανσέληνος και έγινε μαύρος ο ουρανός και η ψυχή μου ακόμα πιο μαύρη...
άνθρωποι και ποντίκια. και ποιος είναι αυτός που κάνει τον διαχωρισμό; και με ποιό δικαίωμα;