Η νύφη της Σαμοθράκης...

Με τον ήχο της μπουρούς χαμογέλασαν τα χείλη
κι έβγαλε απ΄την ποδιά το κρυμμένο το μαντήλι.
Μετά τις πρώτες αγκαλιές τις θερμές, τις ζωντανές,
ήρθανε και τα μαντάτα, σαν αυτά που δε θα θες
να ακούσεις από στόμα που σου τραγούδαγε μικρή
και στη κούνια σε κουνούσε σε μια κάμαρη υγρή.

-Πρέπει Καβειρώ να φύγεις με το πρώτο το καράβι,
στην Αμερική να φτάσεις που περιμένει παλικάρι
το όνομά του να σου δώσει και πολλά παιδιά να κάνεις,
να γυρίσεις τη σελίδα, νέα πράγματα να γράψεις
στο βιβλίο που κρατάς και που ήθελες να κάψεις.
Άκου με και δε θα χάσεις, νυφικό εκεί θα ράψεις.

-Μα το παλικάρι θέλει να με βάλει στη ζωή του;
Τίποτα για με δε ξέρει και φοβάμαι την οργή του,
όταν δει πως νύφη εγώ δεν κάνω για δική του...
Κοίτα με, για να χαρείς, μη μου πεις πως έχω κάλη!
Πώς θα πάω να ζητήσω στην αγκαλιά του να με βάλει
και τα όνειρα που είχε να τ’ αφήσει για μια άλλη;»



-Πύρινα μαλλιά σα φλόγες και ματιά σαν το φεγγάρι,
πόδια σαν της Αφροδίτης και κορμί με όλο χάρη,
η τιμή σου δώρο πλούσιο, θα το δει, θα το ζητάει
και μη λες πως δε θα θέλει νύφη του εσέ να πάρει.
Χίλια φαγητά γνωρίζεις και στο ράψιμο αστέρι.
Με καμία εσύ δε μοιάζεις απ’τσ’ Αμερικής τ’ασκέρι.

-Κι η αγάπη; Τι θα κάνω; όλα αυτά για ποιον τα λέω;
Δεν τον ξέρω, δεν τον είδα, σφίγγομαι για να μη κλαίω...
Άσε με εδώ να μείνω, στο νησί που αγαπάω.
Στις δουλειές θα είμαι πρώτη, το νερό θα κουβαλάω.
Μη με στέλνεις εκεί μόνη, δε θ’άντέξω θα πεθάνω,
πριν προλάβω στο βαπόρι, όλες τις πληγές να γιάνω.

Την επόμενη αυγούλα, μ’ένα μπόγο στο γοφό
Κίνησε για μέρη ξένα δίχως να ‘χει οδηγό.
Έτοιμη για το ταξίδι που της τάξαν πως θα βρει
μια αγκάλη, ένα σπίτι, μια αλλιώτικη ζωή.
Και τη μέρα, πριν προλάβει ο μήνας τούτος να σωθεί,
Μες τα κύματα τη βρήκαν να χορεύει σαν πανί...



Μαριάννα Κουκουμτζή


Η νύφη της Σαμοθράκης έχει γραφτεί με αφορμή την ταινία του Παντελή Βούλγαρη 'Οι Νύφες'