Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
ΨΥΧΗ ΑΛΗΤΙΣΣΑ
Δεν ησυχάζει η ψυχή,
αφήνει το κορμί μου πίσω,
«μπορεί να μην ξαναγυρίσω»
μου ψιθυρίζει και πετά.
Ψυχή μου, αλήτισσα ψυχή μου,
πως δεν γερνάς κι εσύ μαζί μου,
ποια φυλακή να σε κρατήσει
και ποιο κορμί να σε ορίσει.
Όταν σειρήνα την καλεί
φεύγει η ψυχή μου, δραπετεύει,
σε κάποιο όνειρο αλητεύει
κι έρχεται πίσω να κρυφτεί.
Ψυχή μου, άμυαλη ψυχή μου,
πώς κουμαντάρεις τη ζωή μου;
πώς κάνεις χείλη να φλογίζουν
και μάτια δάκρυα να γεμίζουν;
ΑΝΑΤΟΛΗ ΠΑΠΑΝΟΤΗ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Το ατιθασο ταξιδι της Ψυχής μου θυμισε αυτο:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=fMNki-KRTjg
Πολύ όμορφο. Εχω την αίσθηση ότι η ψυχή γυρίζει πίσω όχι για να κρυφτεί αλλά γιατί την μπορεί ακόμη εσένα
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο ένα μικρό διαμαντάκι. Μπράβο, υπέροχο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη λάβα γεννήθηκε η γυναίκα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ψυχή είναι θηλυκιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα http://asset.tovima.gr/assetservice/Image.ashx?c=16341756&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=1000
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάκια μου υπέροχη παραπομπή..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα πάλι με ταξίδεψε μέχρι την Σονάτα του Σεληνόφωτος..:
'δεν έχει σημασία αν φεύγεις ή αν γυρίζεις
ούτε έχει σημασία που άσπρισαν τα μαλλιά μου,
(δεν είναι τούτο η λύπη μου - η λύπη μου είναι που δεν ασπρίζει κ' η καρδιά μου).
Άφησε με να ‘ρθω μαζί σου..'
http://stixo-mythia.blogspot.com/2010/10/h.html
Αγαπυτέ φίλε Χριστόφορε, Γουίκα και Bd μου
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι (σαν παιδάκι) και καμαρώνω κιόλας λίγο κάθε φορά που ανακαλύπτω πως υπάρχουν αγαπημένοι αναγνώστες που ενθουσιάζονται με τους στιχουργούς μας..
Το μεγαλύτερο στοίχημα της Στιχο-Μυθίας είναι κάποια στιγμή όλα αυτά τα υπέροχα έμμετρα συναισθήματα που μου εμπιστεύονται οι συν-εργάτες μου να βρουν το δρόμο τους (επιτέους..)στη μουσική..
Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ απόλυτα..
η μαγεία που εκπέμπει το ατίθασο της ψυχής μας μόνο με την ορμητικότητα της φύσης μπορεί να συγκριθεί..