Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Χαραυγή



Τις νύχτες μιλούν οι προσευχές
σ’αυτά τα μονοπάτια,
εδώ που τ’όνειρο ξεσπά
και γίνεται κομμάτια.
Τύλιξε, Λίνα, το πανί
γύρω απ’το πρόσωπό σου,
να μην το δουν που προσπαθεί
να κρύψει το θυμό σου.
Διώξε μακριά σου την ντροπή
που σε αναστατώνει.
Γίνε γυναίκα σεβαστή,
γυναίκα απ’την Πόλη.

Επωδός : «Είναι η ζωή μια χαραυγή,
για κείνες που λυπούνται.
Γι’αυτές που ονειρεύονται,
τα βράδυα πως κοιμούνται...»




Σ’αυτούς τους δρόμους τους υγρούς,
σέρνεται το κορμί σου.
Τακούνι, τσάντα και κραγιόν
βιτρίνες στη ζωή σου.
Ένας παλιάτσος κουρελής,
βγαλμένος από ποίημα
κοντά σου πάλι έρχεται
με το γοργό το βήμα.
Κι αν σήμερα ζητά εδώ
τον πόθο να πουλήσεις,
σκέψου ξανά το αύριο
πως θα το νοσταλγήσεις.

Επωδός : «Είναι η ζωή μια χαραυγή,
για κείνες που λυπούνται.
Γι’αυτές που ονειρεύονται,
τα βράδυα πως κοιμούνται...»


Μαριάννα Κουκουμτζή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου