Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Θα με σταυρώσεις



Θα με σταυρώσεις, θα με παζαρέψεις,
τα ρούχα μου στα ζάρια θα τα παίξεις
και ύστερα θ ανάβεις τα καντήλια
και θ ακουμπάς στον Επιτάφιο τα χείλια,
αυτά που βιάστηκαν τριπλά να μ αρνηθούν.

Μα στη Γεσθημανή μου θα δειλιάζεις,
για ποιάν Ανάσταση αλήθεια εσύ γιορτάζεις;
Θα κοινωνείς στο ιερό της εκκλησίας,
πίνοντας το αίμα μίας άδικης θυσίας,
αφού δεν έμαθες ποτέ πώς αγαπούν.

Τη δύσκολη ώρα στο ασθενοφόρο,
θα με μπερδεύεις με τον Εωσφόρο
κι ενώ ψυχή δεν θάχεις να χαρίσεις
και πάλι να σε σώσω θ απαιτήσεις,
γιατί νομίζεις οι Θεοί πως δεν πονούν.

Και γω, που σ' έφτιαξα από χώμα και νερό,
το αίμα μου θα στάζω στον ορό,
πνοή αφού είσαι εσύ απ την πνοή μου,
η αμαρτία σου ας είναι και δική μου,
γιατί οι Θεοί στο τέλος συγχωρούν.

Λέττη Κοιλάκου

4 σχόλια:

  1. Πάντα το Δημιούργημα προδίδει το Θεό του?..
    Πάντα ξεφεύγει των προσδοκιών και ψάχνει άλλο Θεό, πιο Αλήτη να χωρέσει την πλεονεξία του?...

    Είναι ο Έρωτας πλεονέκτης?...

    Τα φιλιά μου... κατακόκκινα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το 'πα και το ξαναλέω..

    σαν αναγνώστη αλλά και σαν στιχουργό, σαν θεολόγο αλλά και σαν αμαρτωλό η Λέττη έχει το ταλέντο να με καλύπτει πλήρως..

    Την καλησπέρα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Φίλοι μου, ο Θεός πλασμένος κατ εικόνα κι ομοίωση ...δική μας, περιμένει να τον ανακαλύψουμε...Και τον αναζητάμε στον έρωτα και τον αναζητάμε στη μυσταγωγία....μέχρι να κοιτάξουμε μέσα μας....και τότε ανακαλύπτουμε πως ήταν πάντα εκεί....και μας περίμενε....
    Χαίρομαι που ανταποκρίνεστε στις αγωνίες μου, θα ανεβάσω κι άλλα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή