Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010
Του Θάνατου και του Έρωτα
Ο θάνατος κι ο έρωτας κρύβουν μεγάλο πόνο
έχε το νου σου μη σε βρουν μες στη ζωή σου μόνο
Να ‘ρθεις εδώ να πλέξωμε στην Άνοιξη στεφάνι
δέντρο μονάχο κι αν ανθεί, καρπό ποτέ δεν κάνει
Κι αν βρέξει ο Θεός μία βροχή, να μην βραχείς πουλί μου
τον μπέτη ανοίγω να χωθείς μες στην αναπνοή μου
Κι όντες τα δυο θα σμίξομε σ’ ανασασμό μεγάλο
φιρμάνι ας βγάλει ο Θεός να μην πεθαίνουμε άλλο
Γιώργος Γκρίλης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
συγκλονιστική φωτογραφία έδωσε πιο πολύτιμο νόημα σε αυτούς τους στίχους
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις το διάβασα. Στην εκπομπή εννοώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠανέμορφη η ανάρτησή σου και εξαιρετικό το ποίημα σου.
Φίλε μου, πολύ καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένοι φίλοι
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ για την τιμιότητα, την ευγένεια και την ομορφιά σας..
Τίποτε πολυτιμότερο από μια αγκαλιά..