Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

πρωτοχρονιά (new years day)


μια τρελή ιστορία θα σας πω, ένα περίεργο μύθο
που ούτε αρχή, μα ούτε τέλος κατάφερνε να έχει
και έτσι αέναα πέθαινε κι απ’ την αρχή γεννιόταν
κάθε φορά που έφτανε πρώτη μέρα του χρόνου…






… θα σας μιλήσω για μένα.





σ’ ένα κατακόκκινο, μαρμάρινο, σφαγείο είδα το πρώτο φως
και με κομμένα εντόσθια κάλυψα το κορμί μου
στο ματωμένο πάτωμα μπουσούλησε η ζωή μου
τα πρώτα μου χαμόγελα, τα “γέλια” των σφαχτών

μες τα ρουθούνια τρύπωναν οι μυρωδιές των ζώων
τα χέρια μου τα χάραξαν τσιγκέλια, κρεμαστάρια
που σαν σαντούρι μαγικό τρεμόπαιζαν τα βράδια
κάθε φορά που ξέρναγε αέρα ο ουρανός

κι όταν ζεσταίναν οι εποχές τον μουχλιασμένο χώρο,
μες τα ψυγεία τρύπωνα για ν’ αποκοιμηθώ … κι έτσι κυλούσε ο χρόνος.





μα όταν φθάναν οι γιορτές τα χέρια μου τα όπλιζε το πιο βαρύ μαχαίρι
κι ακόνιζα την άκρη του, στις άκρες των ματιών μου
και εκεί που έφευγε η χρονιά το έμπηγα στα στήθια
να ξεκοιλιάσω τα όνειρα από τους έρωτες μου


… και έζησα έτσι για πολύ σ’ ένα γυμνό σφαγείο
που έκοβα και έτρωγα τη σάρκα της ζωής μου






μα ήρθε κάπου μια γιορτή, δεν ήταν σαν τις άλλες
Άλλοι κρατούσαν τον μπαλτά, Άλλοι και το μαχαίρι
και τα δικά τους όνειρα ζητούσαν να σκοτώσουν
μονάχα έτσι μου πάνε τα μάγια θα λυθούνε
και όλα αυτά που μου λείψαν, Αυτοί θα συμπληρώσουν

τους είδα να περνούν θηλιά, να κρέμονται μπροστά μου
και με τα άσπρα χέρια τους να σκίζουνε τα στήθια
ήταν ένα μικρό παιδί και μια γλυκιά κοπέλα
που μου δώσαν άλλη ζωή την πρώτη κάποιου χρόνου...





και το σφαγείο μέσα μου γέμισε με λουλούδια
κι οι τοίχοι του γκρεμίστηκαν και γίνηκαν λιβάδι
που γύρω, γύρω ζωντανά, ελεύθερα βοσκάνε
τα όνειρα που δρόσισε η κρήνη της καρδιάς μου


μα εγώ τις νύχτες ξαγρυπνώ με ορθάνοιχτα τα μάτια
γιατί ο λύκος μέσα μου … πάντα παραφυλάει.




Άγγελος Φωτιάδης

4 σχόλια:

  1. Πολύ ανατριχιαστικό ομολογώ. Αν και άριστα δοσμένο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλωσορίζουμε τον ποιητή και μουσικό και δαμαστή λύκων και.. και.. και..

    Άγγελο

    που με την (εντυπωσιακή ομολογουμένως) πρώτη του κατάθεση μας δίνει μία νέα διάσταση της πρώτης του χρόνου..

    Αδημονούμε για την δεύτερη.. και την τρίτη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δύσκολη υπόθεση το να λυθούν τα μάγια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο λύκος παραφυλάει γιατί είναι πάντα μοναχός ...

    Εμένα Γιώργο μου άρεσε πολύ.
    Πρώτη του χρόνου ή η κάθε Πρώτη της ζωής;;

    Καλό σου βράδυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή