Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Επεισόδιο


Μάτι δειλό, που σε κοιτάζει
βαθιά, βουβά και σκοτεινά,
κι έτσι πιστά, σα να σου τάζει :
Θα σ’ αγαπώ παντοτινά

Ψηλό, λιγνό, τρελό για χάδι,
δουλεύει σ’ ένα μαγαζί.
Το πήρα ένα Σαββάτο βράδι
και κοιμηθήκαμε μαζί.


1 σχόλιο:

  1. Η ιστορία και περισσότερες λεπτομέρειες για το ποίημα και τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη στο
    (καλό)Ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα:
    Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

    http://sarantakos.wordpress.com/2010/01/08/epeisodio38/

    Μπείτε, αξίζει τον κόπο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή