Η Δίκη

Ήταν οι μέρες εκείνης της περίεργης δίκης που έκανε τόσο θόρυβο
Απ’ το πρωί, κόσμος πολύς συνωστίζονταν στην μεγάλη αίθουσα και τους διαδρόμους
Και παρ' όλου που έβρεχε και άλλος κόσμος στα πεζοδρόμια, πολλά τετράγωνα γύρω

Καθένας θυμόταν την ζωή του
Πολλοί κλαίγανε
Άλλοι ήταν πιωμένοι και βλαστημούσαν

Μα όταν ήρθε η στιγμή και μπήκαν οι δικαστές
Έγινε απέραντη ησυχία
Και σε λίγο ύστερα από κάπως σύντομη βέβαια διαδικασία
Έβγαινε η απόφαση

Πρόδωσες, Θάνατος
Ακούστηκε η αμείλικτη φωνή της δικαιοσύνης

Ένα κύμα ανακούφισης πέρασε πάνω από το πλήθος
Μακριά ακούστηκαν καμπάνες
Ίσως ακόμα και βελάσματα

Μα πάλι όλα πάψανε ξαφνικά
Σα βγήκε η δεύτερη απόφαση

Δεν πρόδωσες, Θάνατος
Ακούστηκε ξανά η αμείλικτη φωνή της δικαιοσύνης

Και άρχισε τότε η μία απόφαση να ακολουθεί την άλλη

Μίσησες, Θάνατος
Αγάπησες, Θάνατος
Αρνήθηκες, Θάνατος
Υπάκουσες, Θάνατος

Και περνούσαμε ένας ένας μπροστά από τους δικαστές
Και ύστερα από την στερεότυπη μικρή διαδικασία
Βγάζανε την απόφαση

Δείλιασες, Θάνατος
Τόλμησες, Θάνατος
Αδίκησες, Θάνατος
Συγχώρεσες, Θάνατος

Και γυρίζαμε στα σπίτια μας και το ζεστό μας δείπνο
Ήσυχοι πως ξοφλήσαμε το χρέος μας
Με αυτήν την καταδίκη