Περάσαμε την νύχτα αγκαλιά
αγγίγματα στο σώμα, τρυφερά.
Κρατήσαμε τους τύπους σταθερά
να μην μας κάψει… η φωτιά
που είχαμε ανάψει.
Δεσμεύτηκα κι’ εγώ, κι’ εσύ
πως δήθεν φταίει το κρασί
και κανονίσαμε…
Την άλλη μέρα το πρωί
να μην το μάθαινε ψυχή
ότι αφήσαμε…
την ίδια πάλι αναπνοή
Αναπνοή μου…
Μια νύχτα έγινες δική μου
και το αντέχει η λογική μου
πως δεν θα είμαστε μαζί…
Ελένη Κουσιωρή
Μισοτελειωμένο το κρασί.....
ΑπάντησηΔιαγραφήμισοτελειωμένες και οι αναπνοές....
για να έχει Λόγο ο Χρόνος να περιμένει ανταμώματα..
Τα φιλιά μου.....ποτήρια για το κρασί....
Όλο το κρασί στο ποτήρι σου Κάκια μου..
ΑπάντησηΔιαγραφή