Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
Aν ζούσε
Aν ζούσε σήμερα ο Σαίξπηρ στα Εξάρχεια,
θα πλάκωνε τους μπάτσους με καδρόνια,
με γκράφιτι θα σκάρωνε τετράστιχα,
θα έκανε παρέα με πρεζόνια.
Ρωμαίος, ένας νέος στη συμμορία,
κονσέρβες που θα μοίραζε στο δρόμο
κι η Ιουλιέτα μιά μικρή στα δεκατρία,
θάχε δυό φίδια τατουάζ στον ώμο.
Δεν θάχε τέτοια ο Αμλετ πιά διλήμματα,
αν, τη ζωή αξίζει να τη ζήσεις.
Αναρχος βασιλιάς, πλάι στ απορίμματα,
θα μοίραζε τη νύχτα προκηρύξεις.
Πάθους εγκλήματα, δεν θάκανε ο Οθέλος του,
τη δόση του μονάχα θα ζητούσε,
σε σύννεφα καπνού όλα τα θέλω του,
πειρατικά ο Ιάγος θα πουλούσε.
Εξω απ τα θέατρα περαστικός,
πρόσφυγας απ τα είκοσί του χρόνια,
σε έργα που δεν θάχε γράψει αυτός,
αν ζούσε σήμερα ο Σαίξπηρ, στην Ομόνοια.
Λέττη Κοιλάκου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν ζούσε ο Σαίξπηρ σήμερα μάλλον θα είχε αυτοκτονήσει. Πολύ όμορφοι στίχοι. Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως αυτό με τα καδρόνια, αν δεν μπορεί να έρθει ο Σαίξπηρ, προσφέρομαι να το κάνω εγώ. Αφιλοκερδώς :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο το τραγούδι...
Γιώργο σαν τραγούδι κυλάει και έξυπνη η ιδέα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε ιδιαίτερα. Κάθε στίχος ένα σκηνικό.
Μπράβο σου!!
Πανδώρα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες στην συντροφιά της Στιχο-Μυθίας..
Bd
ΑπάντησηΔιαγραφήμαζί σου..!
Χριστόφορε
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που σου άρεσε..
Τα συγχαρητήρια όχι σε μένα όμως, αλλά στην στιχουργό μας..
Λέττη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήκάθε σου στίχος κι ένα μικρό κόσμημα..
Σ' ευχαριστώ που με βοηθάς να διαχειριστώ (και) τον θυμό μου..
Φίλε Γιώργο, ελπίζω πως τα καλά σου λόγια δεν είναι λόγω...πνευματικής συγγένειας.Επίσης να ξέρεις πως αν με συλλάβουν θα τα ξεράσω όλα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλοι συνταξιδιώτες η ανταπόκρισή σας είναι συγκινητική.Σας ευχαριστώ!!!!