ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ

Στ' αμπέλι κάποιο καλοκαίρι
για να μη πάει η σοδειά χαμένη
στήσανε σκιάχτρο μέσ' στη μέση
με σκούπα πάνω του δεμένη.
Κι όποιο πουλάκι πεινασμένο
έφτανε εκεί λίγο να φάει
τρόμαζε κι έψαχνε κάτι άλλο
να βρει για να τσιμπολογάει.

Κι όλοι φοβόντουσαν το σκιάχτρο
καθώς το κούναγε ο αέρας
και οι σκαντζόχοιροι ακόμα
το πέρναγαν για κάποιο τέρας.
Οι αλεπούδες μαζευτήκαν
στο φράχτη μεσ' στις κληματσίδες
κι η μια στην άλλη ψιθυρίζαν
αυτά είν' ακόμα αγουρίδες.

Σύσκεψη κάναν τα κοράκια
και σχεδιάζαν επιθέσεις
μα είπανε ας μη βιαστούμε
μήπως καλές έχει προθέσεις.
Κάποιος πετάει την ιδέα
ν' αρχίσουνε διαπραγματεύσεις
κι όσο να βρουν αντιπροσώπους
χαθήκανε στις διαβουλεύσεις.

Καλέσαν να τους ορμηνέψει
μια κουκουβάγια νυσταγμένη
που φήμη είχε αποκτήσει
σαν πιο σοφή στην οικουμένη.
Μελέτησε το πρόβλημά τους
κι είπε χωρίς πολυλογία
μια λύση υπάρχει κι αυτή είναι
η μακροχρόνια πολιορκία.

Μια μέρα ήρθε ένα πουλάκι
τυφλό από γεννησιμιού του
το 'σκαγε πάντ' απ' τη μαμά του
και έκανε του κεφαλιού του.
Πήγε και έκατσε στο σκιάχτρο
το πέρασε για κάποιο φράχτη
και σα δε βρήκε τι να φάει
έβγαλ' εκεί όλο το άχτι.

Του 'κανε τρύπα στο κεφάλι
που 'φτανε μέχρι και τον πάτο
και είδαν όλοι εκεί τριγύρω
πως ήταν άχυρα γεμάτο.
Τότε ορμήσαν τα κοράκια
μέσα στο ξέφραγο αμπέλι
κάποιος ψιθύρισ' ένα «κράτει»
αυτά όμως πέσανε στο μέλι.

Και δεν αφήσαν ούτε ρόγα
γέμισαν κουτσουλιές το χώμα
και το τυφλό πουλάκι τρώει
στο σκιάχτρο άχυρα ακόμα.
Κι όσο εσείς θα πολεμάτε
να ξεπαστρέψετε τα σκιάχτρα
να ξέρετε πως κερδισμένα
θα βγαίνουν πάντα τα κοράκια.



Έχει τραγουδηθεί στο ΑΛΜΑΖ πάνω στην μουσική του ΓΟΡΙΛΑ

Ανατολή Παπανότη