Το παραμύθι των σκύλων

Λοιπόν τον σκύλο σου ποτέ

μην τον υποτιμήσεις..

Θα ‘ρθει η ώρα που θα θες

να δαγκώσεις..

να γαυγίσεις..

Ήταν κάποτε εκεί έξω εκατό κι ένα σκυλιά..

Λέει το ένα ‘πρώτο ας τρέξω, να ξεφύγω μακριά..’

Βάζει δύναμη στα πόδια, βγάζει η πλάτη του φτερά

σπάει κοντέρ, καίει ρολόγια, φτάνει σ’ άλλο κόσμο πια..

Τ’ άλλα τα σκυλιά νομίσαν πως για πάντα έχει χαθεί

τρία κλάψαν, δυο δακρύσαν.. συνεχίστηκε η ζωή..

Αλλά αυτό.. είχε πια αράξει σε καινούρια γειτονιά

ήταν cool τύποι κι εντάξει.. άλλα ήθη κι έθιμα..

Όχι πια ζωή – κοπάδι, ούτε πόδια περιττά

σπίτι από νωρίς το βράδυ και πρωί – πρωί δουλειά!

Και αυτόν που θέλει πρώτος να ‘ναι, αν το ‘χει και μπορεί,

τον βαφτίζουν αρχηγό τους, τον φυλάνε οι φρουροί..

‘Τέτοια τάξη κι ευνομία, να τι λείπει απ’ τα σκυλιά,

να ‘χαμε ιεραρχία θα ‘μαστε κι εμείς μπροστά..’

Τέτοια σκέφτεται και χάνει μια νυχτιά τον λογισμό

και λαθραία τους την κάνει απ’ το ανθρώπινο χωριό..

‘Είμαι νέος από σόι, άλλο έχω πολιτισμό’

Το πρωί το σκυλολόι τον γιορτάζει γι’ αρχηγό..

Κι οργανώνει.. και διατάζει.. κι όλο σπέρνει πανικό..

τέσσερα πόδια τους βάζει σε παπούτσι αντρικό!

Μα οι σκύλοι.. το κοπάδι.. δεν θέλουν πολλά – πολλά..

.. Τον ξεσκίζουν ένα βράδυ - και γαυγίζουν με χαρά..

Κι άνθρωποι ποτέ δεν μάθαν του σκυλιού την τύχη αυτή..

Γι’ αυτό σκύβουν την κεφάλα..

στου αφέντη..

την βουλή..

Λοιπόν τον σκύλο σου ποτέ

μην τον υποτιμήσεις..

Θα ‘ρθει η ώρα που θα θες

να δαγκώσεις..

να γαυγίσεις..

Γιώργος Γκρίλης