Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
Μένω στο σπίτι πίσω απ’ τους λόφους
Μένω στο σπίτι πίσω από τους λόφους
Πλάϊ στο γκρεμό, πάνω απ' την θάλασσα
Αφησα χρόνια τους ανθρώπους
Κι όλα τα όμορφα σπατάλησα
Κοιμάμαι χρόνια σε μια αιώρα
Πάνω από χόρτα, σπαρτά, τσουκνίδες
Εχω για φίλους τα νυχτοπούλια
Και μεθυσμένες πυγολαμπίδες
Ποτέ κανέναν δεν φέρνει ο δρόμος
Δεν με ευλόγησε ποτέ παπάς
Δεν ξέρει να ‘ρχεται ο ταχυδρόμος
Νερό δεν έφερε ο νερουλάς
Ούτε κοπάδι ποτέ περνάει
Ούτε κατσίκι ξεστρατισμένο
Μοιάζω σαν άδειο παλιό ξωκλήσι
Κι από το Θεό, λησμονημένο
Εχω για πρόσωπο βαθιές χαράδρες
Που αν τις αγγίξεις σε γρατζουνάνε
Μάτια μισάνοιχτα, σαν χαραμάδες
Ποιόν τάχα οι σκέψεις μου μοιρολογάνε..
Μοιάζω με σκιάχτρο μισοσπασμένο
Δέντρο πού λύγισε στην καταιγίδα
Με δακρυσμένο Εσταυρωμένο
Μια μέρα όμορφη, Αλκυονίδα
Ιωάννα Κολλινιάτη ©1.4.2009
http://oistixoitisioannas.blogspot.com/
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Χρόνια Πολλά, Όμορφα και Δημιουργικά Ιωάννα μου.. Εκεί στο Σπίτι σου.. Πάνω απ' τους Λόφους.. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ βιόλα πάντα όμορφη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμένει μέσα στο χρόνο
κι αν πει κιανείς τ'αντίθετο,
ζηλεύγει τση και μόνο
Υπέροχο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα
Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιατηρείς πάντα την εξής πρωτοτυπία: Κάθε φορά που μας επισκέπτεται ο Σεβντάς σου μας δημιουργείς συναισθήματα ευφορίας και μας φέρνεις χαμόγελα.. Μακάρι να 'ταν έτσι μ' όλους τους σεβντάδες που μας επισκέπτονται..
Να 'σαι καλά meggie μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάντα ευλογημένη..
Φιλιά..
Αγαπη ειναι την καρδιά
ΑπάντησηΔιαγραφήστα δυό να την χωρίζει
το 'να κομματι να κρατεί
και τ'αλλο να χαρίζει