Χανιά – Θεσσαλονίκη

Εδώ δε φύσαγε άνεμος -σιρόκος ή βαρδάρης
και τα καράβια μόνα τους σάπιζαν στα καρνάγια
Κι ο κάθε καπετάνιος μας γέρος και κουρελιάρης
πνιγόταν ολομόναχος σε στεριανά ναυάγια

Κι εκείνα τα περήφανα σοκάκια στα λιμάνια
που άλλοτε μούτσοι γελαστοί τα πέρναγαν παρέα
τώρα απλά υποδέχονται τουρίστες καραβάνια
διαφημίζοντας φτηνά δωμάτια με θέα

Η θάλασσα που αγάπησες κι αυτή έχει αλλάξει
Τώρα γλυφή κι ακάθαρτη σα καραβιού σεντίνα
Κι οι πρώην θαλασσόλυκοι σαν πάπιες έχουν κάτσει
που ούτε σε θερμαινόμενη δε μπαίνουνε πισίνα

Τι τα γυρεύεις, τι τα θες, το ξέρεις -όλα αλλάζουν
μανικετόκουμπα χρυσά σήμερα δε φοράμε
βλέπεις στα γούστα των καιρών που ζούμε δεν ταιριάζουν
κι οι οίκοι μόδας φρόντισαν πια να μην τα πουλάνε
…………………………………………………………………………………….


Κάτω από φώτα κόκκινα εδώ είναι τα μπορντέλα
Και τα Χανιά κουράστηκαν να κλαιν για τα παλιά
Για τότε που άντρας ο Νοτιάς κι η θάλασσα κοπέλα
Στέλναν’ με κύμα το S.O.S προς την Καλαμαριά….


Γιάννης Μπελεσιώτης