Λογάριαζες πως τη ζωή
θα φέρεις κωλοτούμπα
κι αυτή, Νικόλ, στην έφερε
σε έριξε στη λούμπα.
Ισόβια δικάστηκες
να ζείς στην Ευελπίδων
και δικηγόρος γράφεσαι
σε λίστες πινακίδων.
Γυρνάς σε δικαστήρια
με θύματα και θύτες
μ' αθώους κι αποβράσματα
φονιάδες και διαρήκτες.
Βουλιάζεις σε δικόγραφα
παράβολα, μητρώα
κυλούν τα χρόνια ένοχα
και νοσταλγείς τ' αθώα.
Μικρή ονειρευόσουνα
ποιήτρια να γίνεις
γι' αυτό τις νύχτες όνειρα
με στίχους ζωγραφίζεις.
Μα στον καθρέφτη το πρωί
πριν πας για το γραφείο
αλλάζεις με το μακιγιάζ,
φοράς το προσωπείο.
Στο ποινικό μητρώο σου
θα βρεις τις ενοχές σου,
για μια Νικόλ που σκότωσες
μαζί με τις ευχές σου.
ΑΝΑΤΟΛΗ
Πολύ καλός ο ρυθμός και ένα σαφέστατο μήνυμα. Οι συμβιβασμοί για το βιοπορισμό σκοτώνουν τα παιδικά όνειρα!!!! Η ποίηση στην ψυχαναλιτικής της αποστολή! Χωρίς δυσνόητες εκφράσεις να σου δίνει μια γροθιά στο στομάχι και να σου βγάζει από μέσα αυτό που σε στοιχειώνει. Ως μόνη λύση για να συμφιλιωθείς μαζί του. Όποια και και να είναι η Νικόλ να ξέρει δεν είναι μόνη και τα όνειρα δεν χάνονται ποτέ!!! Ξανάρχονται όταν χαμηλώνουμε τον θόρυβο της ψυχής μας. Και αν έχουμε υπομονή και τον σβήσουμε τελείως, ίσως να προλάβουμε κάποιο να γραπώσουμε πριν, μέσα από τα χέρια μας, ξεγλυστρίσει .....
ΑπάντησηΔιαγραφή