Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Άσε με 'δω



Στίχοι: Μελίνα Τανάγρη
Μουσική: Μελίνα Τανάγρη
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Τανάγρη


Εγώ τον χάνω τον καιρό μου
κι έτσι τον βλέπω να περνά
σαν καραβάκι που αρμενίζει,
σαν ένα τραίνο που κυλά.

Κι άσε με 'δω έτσι να μένω
έξω απ' του χρόνου τα δεσμά,
να σ' αγαπώ, να σε πηγαίνω
μπάνιο στ' αθάνατα νερά.

Τα ρολογάκια που χτυπούνε
τις μέρες μας για να μετρούν
εγώ τον χάνω τον καιρό μου,
αφήνω άλλους να τα πουν.

Κι άσε με 'δω έτσι να μένω
έξω απ' του χρόνου τα δεσμά,
να σ' αγαπώ, να σε πηγαίνω
μπάνιο στ' αθάνατα νερά.

Δεν έχω λόγο να φοβάμαι
από μυστήριο συνδυασμό
γεννήθηκα και το θυμάμαι
κάτω από ξάστερο ουρανό.

Κι άσε με 'δω έτσι να μένω
έξω απ' του χρόνου τα δεσμά,
να σ' αγαπώ, να σε πηγαίνω
μπάνιο στ' αθάνατα νερά.

Δισκογραφία:
Μελίνα Τανάγρη - Βυζάκια έξω, λοιπόν (1987)



ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΤΙΧΟ-ΜΥΘΙΑΣ:

Κατ’ αρχάς να ευχαριστήσω τον Θράσο Καμινάκη (χρόνια πολλά δάσκαλε..)που μου το (υπεν)θύμισε.. Είναι η βασική αιτία για το σημερινό αφιέρωμα στην Μελίνα Τανάγρη, το αγαπημένο ξωτικό του ελληνικού τραγουδιού..

Πίσω από αυτό το (φαινομενικά ανώδυνο) ρετρό βαλσάκι η Μελίνα υπογράφει έναν ύμνο (τον Ύμνο εις την Ελευθερία ή τον Ύμνο των Ζωντανών Ξωτικών;)που άνετα θα μπορούσε να έχει τραγουδήσει ο Νικόλας Άσιμος, ο Παύλος Σιδηρόπουλος ή ο Νίκος Ξυλούρης..

‘Εγώ τον χάνω τον καιρό μου..’ Βασική αρχή του Rock, του Ρομαντισμούκαι του Μαρσέλ Προυστ: Ο Πραγματικός μας Χρόνος είναι ο Χαμένος Χρόνος.. Κατηγορείστε μας όσο θέλετε γι’ αυτό όλοι εσείς οι παραγωγικοί τύποι που εξισώνετε την ζωή σας με τον χρόνο εργασίας σας και ,συνακόλουθα, με την αμοιβή σας – ό,τι πάρεις είσαι δηλαδή..
Ένα Μανιφέστο ενάντια στα ‘Ρολογάκια’ (!) που ρυθμίζουν τις ζωές μας.. Προσέξτε, σας παρακαλώ, τον τόνο του λόγου, αλλά και της φωνής της όταν εκστομίζει αυτό το δεύτερο κουπλέ:

Τα ρολογάκια που χτυπούνε
τις μέρες μας για να μετρούν
εγώ τον χάνω τον καιρό μου,
αφήνω άλλους να τα πουν..

‘Εγώ τον χάνω τον καιρό μου..’ Χαμένος χρόνος – χαμένη ζωή.. Έτσι μας διδάσκει Ρασιοναλισμός κι Ωφελιμοκρατία καμπόσους αιώνες τώρα.. Κι έτσι τρέχουμε στα Φροντιστήρια απ’ τα οχτώ μας.. Κι έτσι τα όνειρά μας αποκτούν Barcode.. Κι έτσι οι αγάπες μας σπεύδουν στις σιγουριές των Συμβολαίων Συμβίωσης..
Ο Άναρχος και Άχρονος Θεός άλλα σχέδια είχε εξυφάνει όμως για μας.. Οι καταφάσκοντες στη ζωή το γνωρίζουν καλά - ενίοτε δε το πληρώνουν κιόλας.. Χωρίς Φόβο.. Με Πάθος.. Δεν υπάρχει Μυστήριος Συνδυασμός (εξωτερικός ή εσωτερικός καταναγκασμός) που να μας αποτρέπει από το Ένα και Μοναδικό Μυστήριο της Ύπαρξης: να ζήσουμε μία ζωή χωρίς εκπτώσεις..

Δεν έχω λόγο να φοβάμαι
από μυστήριο συνδυασμό
γεννήθηκα και το θυμάμαι
κάτω από ξάστερο ουρανό!

Τώρα που ξαναδιαβάζω (κι ακούω ξανά και ξανά..) τους στίχους, μου αφήνουν ολονέν την αίσθηση πως θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει από την Φιλοκαλία.. Τα κείμενα των Νηπτικών Πατέρων που αντικρίζουν την Ζωή και τον Θεό Χωρίς Φόβο και που μιλούν για μία Ζωή κι έναν Θεό (ναι, αυτά κανονικά πάνε μαζί..) Αγάπης.. Μιας Αγάπης χωρίς όρια, σύνορα και περιττούς προσδιορισμούς.. Μιας Αγάπης όχι εξωτικής, αλλά Ξωτικής.. (Τα Ξωτικά, μην το ξεχνάμε αυτό, ταυτίζονται στα Παραμύθια με τον Από μηχανής Θεό, είναι αυτά που δίνουν την λύση στο δράμα, αυτά που παίρνουν στην πλάτη τους το Αναγκαίο Θαύμα για να επικρατήσει το Δίκαιο..) Μιας Αγάπης που ταυτίζεται με την Αυτό-Προσφορά.. Κι επειδή μπορεί να το βάρυνα λιγάκι το πράγμα μ’ όλη αυτή την Παραμυθο-Θεολογία.. Μιας Αγάπης σίγουρης, αλλά και χαλαρής.. Σαν καλοκαιρινό μπανάκι στα Αθάνατα Νερά..

Κι άσε με 'δω έτσι να μένω
έξω απ' του χρόνου τα δεσμά,
να σ' αγαπώ, να σε πηγαίνω
μπάνιο στ' αθάνατα νερά..


Κι ας το ‘χουν, παρακαλώ, υπ’ όψιν τους αυτό του κόσμου οι ερωτευμένοι.. Αγάπη χωρίς αυτό το ‘μπάνιο στ’ αθάνατα νερά’.. μπορείς να το πεις ‘θέλω’(σε θέλω για πάντα), μπορείς να το πεις ‘διεκδίκηση’ (είσαι δικός μου), μπορείς να το πεις ‘κόλλημα’(δεν σ’ έχω ξεπεράσει’).. μπορείς να το πεις ‘αιώνιο πείσμα’.. Αγάπη όμως δύσκολα το λες..

Τι λέτε κι εσείς;

10 σχόλια:

  1. Εγώ λέω πως είναι οι πιο "κοντινές" σκέψεις μου που έχω διαβάσει από άλλον όσο καιρό διαβάζω σκέψεις άλλων στη γειτονιά.
    Λέω επίσης ότι ο μεγαλύτερος ορισμός της Αγάπης κατά τη γνώμη μου (και την πράξη μου) είναι η Ελευθερία σε "λουτρά" αθάνατων νερών ...

    !!!!

    Την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όπως πολύ σωστά την κατονομάζεις ξωτικό είναι η Τανάγρη…

    ο χαμένος χρόνος…
    ο επιθετικός προσδιορισμός του χρόνου, που τόσο επιδέξια του προσέδωσαν την μομφή του άχρηστου και μη δημιουργικού…
    ο χαμένος, γι’ αυτούς, χρόνος, αυτός που δεν αποφέρει χρήμα στις αδηφάγες τσέπες τους δηλ., είναι ο πιο δημιουργικός, ο πιο άχρονος, ο πιο ανθρώπινος χρόνος… γέννησε και γεννά φιλόσοφους, στοχαστές, ποιητές…

    και ναι. την αγάπη ν’ αντικρίζουμε χωρίς φόβο… κατάματα… με πάθος να παλεύουμε γι’ αυτήν… και μέσα από αυτήν να γίνεται η αναγέννησή μας… εις τους αιώνες των αιώνων…

    τα φιλιά και την εκτίμησή μου έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς σε βρήκα!

    Έχουμε τόσα να λέμε...

    Καλησπέρες για αρχή...

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπερα Σας!!!!

    Η λεβεντιά, ο έρωτας,
    η αγάπη κι η φιλία
    δε κατοικούνε σε κορμί
    απού δεν έχει αξία

    Ειμαι πολυ περηφανη που σε γνωρησα, ειναι ενα υπεροχο πολυ Αληθηνο Αρθρο θα το Δημοσιευσω σου στελνω λινκ !!

    Καλα Να Εισαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. http://molibixarti.blogspot.com/2011/01/blog-post_9377.html

    Nα Εισαι Καλα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. meggie μου

    να 'σαι καλά.. Καθόλου δεν με εντυπωσιάζει η ταύτιση των απόψεών μας.. Νομίζω την έχουμε διαπιστώσει αμφότεροι σε πολλά θέματα που μας απασχολούν και συζητάμε τους τελευταίους αυτούς μήνες που 'γνωριζόμαστε'- διαδικτυακώς..

    Πολύ καλά το τοποθετείς: Αγάπη χωρίς Ελευθερία και χωρίς την αίσθηση της Πληρότητας αλλά και το αίτημα της Αθανασίας ('για πάντα' που λένε κι οι ερωτευμένοι) δεν υπάρχει.. Συν μία (αυξημένη ίσως) δόση χαλαρότητας - έτσι ερμηνεύω το 'μπάνιο στ' αθάνατα νερά' - ε, δεν θα τον πνίξουμε τον αγαπημένο μας, έτσι δεν είναι..;

    Πολύ χαίρομαι που μπορείς και τα κάνεις πράξη όλα αυτά..

    Την αγάπη μου - λουσμένη στ' αθάνατα νερά.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ

    Έτσι είναι, όπως το λες.. Έχουμε ξεχάσει νομίζω την δύναμη της ονειροπόλησης.. Εξ ου κι η τραγική διαπίστωση: ο Χρόνος είναι Χρήμα.. Αμ δε.. Γι αυτό η ζωή μας πνίγεται στα ρηχά.. Αφιλοσόφητη κι απαίδευτη.. Αμάσητη σχεδόν..

    Είναι γιατί έχουμε απωλέσει την χαμένη μας παιδικότητα.. Ή την πνίγουμε στο stress της κάθε μέρας μας.. Η ζωή είναι παιχνίδι.. Δευτερευόντως (και εξ ανάγκης) κι όλα τ' άλλα..

    Εξ ου κι Αγάπη κινδυνεύει (αν δεν έχει ήδη μετατραπεί) να γίνει αντικείμενο συναλλαγής.. Τόσα δίνω, πόσα θες..; Που το Πάθος..; Και που το αίτημα της Αναγέννησης..;

    Η εκτίμηση είναι αμοιβαία..

    Και τα φιλιά επίσης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. porcupine

    Καλώς όρισες στην παρέα μας..

    Και μόνη η αγάπη σου για τους στίχους (από τέτοιους το μποστάνι της Στιχο-Μυθίας γεμάτο.. κοπιάστε και κόψτε..) και για τον Ψαραντώνη (που έγινε κι η αφορμή για την γνωριμία μας, ο λατρεμένος μου...) δείχνουν ότι έχουμε πολλά να μοιραστούμε..

    Να 'ναι η φιλία μας γερή..

    Πίνω στην υγειά σου.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Greecelands

    Μαρία μου..

    Η εδική μας η φιλία έχει ρίζες γερές.. στα ιερά χώματα του Ψηλορείτη..

    Γι' αυτό και τίποτα δεν την κουνεί, πράμα δεν την σαλεύει..

    Για την ανάρτησή σου τι να πω..

    Με συγκίνησες καρδιά μου..

    Σ' ευχαριστώ από ψυχής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θέλω, την ανάρτηση αυτή καθώς και όλο αυτό το mini αφιέρωμα που έκανα χθες στην Μελίνα Τανάγρη, να τα αφιερώσω στον δάσκαλό μου στο Μικρό Πολυτεχνείο Θράσο Καμινάκη που χθες είχε τα γενέθλιά του..

    Χρόνια Πολλά Θράσο μου..

    Φιλιά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή