Πορτοκαλί

Σε θάλασσα αρχέγονη βουλιάζεις,
σε δέρνει τρικυμία μυστική,
στα δίχρωμα αστέρια σου πως μοιάζεις,
γλιστράς σε μια κλωστή πορτοκαλί.

Το δέντρο που σκαρφάλωσες σαν δρόμος,
τ` αστέρια σου νησιά, προορισμός,
η νύχτα σου και στρόβιλος και τρόμος,
εικόνα απ` το πινέλο του Βαν Γκογκ.

Και μοιάζουν με γραμμές τα μονοπάτια,
πώς πιάστηκες στην άκρη τ` ουρανού,
οι μνήμες δεν θολώνουνε τα μάτια
και γίνεσαι κομμάτι του θεού.

Τα σύννεφα και χίμαιρες και δίνες
κι ο ορίζοντας γραμμούλα ασημί,
τον έκλεισε η νύχτα με κουρτίνες,
φεγγάρι σε ευθεία τελική.

Και σκάλισες σε φίλντισι αστέρι
και σκάλωσε το όνειρο στο γκρι
και φύσηξε ένα μπλε, βαθύ αγέρι
και έγινες βροχή πορτοκαλί.

Μεταξία Δρογώση