Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

The Mercy Seat



The Mercy Seat - Nick Cave & The Bad Seeds
Lyrics - Nick Cave
Music - Nick Cave and Mick Harvey

Lyrics:

It all began when they come took me from my home
And put me in Dead Row,
Of which I am nearly wholly innocent, you know.
And I'll say it again
I..am..not..afraid..to..die.

I began to warm and chill
To objects and their fields,
A ragged cup, a twisted mop
The face of Jesus in my soup
Those sinister dinner meals
The meal trolley's wicked wheels
A hooked bone rising from my food
All things either good or ungood.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of truth.
An eye for an eye
A tooth for a tooth
And anyway I told the truth
And I'm not afraid to die.

Interpret signs and catalogue
A blackened tooth, a scarlet fog.
The walls are bad. Black. Bottom kind.
They are sick breath at my hind
They are sick breath at my hind
They are sick breath at my hind
They are sick breath gathering at my hind

I hear stories from the chamber
How Christ was born into a manger
And like some ragged stranger
Died upon the cross
And might I say it seems so fitting in its way
He was a carpenter by trade
Or at least that's what I'm told

Like my good hand I
tatooed E.V.I.L. across it's brother's fist
That filthy five! They did nothing to challenge or resist.

In Heaven His throne is made of gold
The ark of his Testament is stowed
A throne from which I'm told
All history does unfold.
Down here it's made of wood and wire
And my body is on fire
And God is never far away.

Into the mercy seat I climb
My head is shaved, my head is wired
And like a moth that tries
To enter the bright eye
I go shuffling out of life
Just to hide in death awhile
And anyway I never lied.

My kill-hand is called E.V.I.L.
Wears a wedding band that's G.O.O.D.
`Tis a long-suffering shackle
Collaring all that rebel blood.

And the mercy seat is burning
And I think my head is glowing
And in a way I'm hoping
To be done with all this weighing up of truth.
An eye for an eye
And a tooth for a tooth
And I've got nothing left to lose
And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of proof.
An eye for an eye
And a tooth for a tooth
And anyway there was no proof
Nor a motive why.

And the mercy seat is smoking
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of proof.
A life for a life
And a truth for a truth
And anyway there was no proof
And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is smoking
And in a way I'm hoping
To be done with all this looks of disbelief.
An eye for an eye
And a tooth for a tooth
And anyway I told the truth
And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of proof.
An eye for an eye
And a tooth for tooth
And anyway I told the truth
And I'm not afraid to die.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of proof.
An eye for an eye
And a tooth for tooth
And anyway I told the truth
And I'm not afraid to lie.

And the mercy seat is waiting
And I think my head is burning
And in a way I'm yearning
To be done with all this measuring of truth.
An eye for an eye
And a truth for a truth
And anyway I told the truth
But I'm afraid I told a lie.

Αlbum:
Nick Cave and the Bad Seeds - Tender Prey (1988)



Ο Θρόνος του Ελέους

Μετάφραση:

( Η μετάφραση ακολούθησε τους στίχους όπως πρωτοακούστηκαν στο Tender Prey και στηρίχτηκε εν πολλοίς στην μετάφραση των Βασίλη Δουβίτσα και Κώστα Καϊμακλιόγλου όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Ο Βασιλιάς Μελάνι" των εκδ. Α.Α.Λιβάνη)

Όλα άρχισαν όταν ήρθαν και με πήραν από το σπίτι μου
Και με έβαλαν στο Διάδρομο των Μελλοθανάτων
για το οποίο είμαι σχεδόν ολότελα αθώος ξέρετε..
Και θα το ξαναπώ:
ΔΕΝ – ΦΟΒΑΜΑΙ – ΝΑ – ΠΕΘΑΝΩ..

Άρχισα να ζεσταίνομαι και να ριγώ
με τ’ αντικείμενα και τους χώρους τους
μια κούπα διαλυμένη, μια πατσαβούρα στυμμένη,
το πρόσωπο του Ιησού στην σούπα μου
εκείνα τα μοχθηρά δείπνα γεύματα
οι άθλιες ρόδες του δίσκου του φαγητού
ένα γαμψό κόκκαλο απ’ το φαΐ μου να προβάλλει..
Όλα τα πράγματα είναι είτε Καλά είτε Κακά..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω το κεφάλι μου καίγεται
και με μια έννοια ανυπομονώ να τελειώνω
με όλο αυτό το μέτρημα της αλήθειας
Οφθαλμός αντί οφθαλμού.
Οδόντας αντί οδόντος.
Και τέλος πάντων είπα την αλήθεια
και δεν φοβάμαι να πεθάνω..

Ερμηνεύω σημάδια και καταλόγους
ένα δόντι μαυρισμένο, μια άλικη καταχνιά
Οι τοίχοι είναι κακοί. Μαύροι. Κατακάθια.
Είναι η άρρωστη ανάσα στην πλάτη μου..
Είναι η άρρωστη ανάσα που μαζεύεται στην πλάτη μου..

Ακούω ιστορίες απ’ το κελί
πως ο Χριστός γεννήθηκε σ’ ένα παχνί
και σαν ένας άγνωστος κουρελιάρης
πέθανε πάνω στον Σταυρό..
Και μπορώ να πω
πως μάλλον μου φαίνεται ταιριαστό
καθώς ήταν στο επάγγελμα ξυλουργός
ή τουλάχιστον έτσι μου ‘χουν πει..

Με το καλό μου χέρι
σκάλισα τη λέξη Κ.Α.Κ.Ο. στου αδερφού του τη γροθιά.
Αυτοί οι πέντε βρωμεροί! Δεν κάνουν τίποτε
για να με προκαλέσουν ή ν’ αντισταθούν.

Στον Ουρανό ο Θρόνος Του από χρυσό φτιαγμένος
εκεί της Διαθήκης Του η Κιβωτός στοιβαγμένη
-ο Θρόνος απ’ τον οποίο μου λένε
ξετυλίγεται η ιστορία όλη.
Κάτω εδώ είναι φτιαγμένος από σύρματα και ξύλο
και το σώμα μου στις φλόγες
και ο Θεός δεν είναι ποτέ του μακριά..

Στο Θρόνο του Ελέους σκαρφαλώνω
το κεφάλι μου ξυρισμένο, δεμένο με καλώδια..
Και σαν πεταλούδα που προσπαθεί να μπει
στο μάτι το λαμπρό
έτσι σέρνοντας τα βήματά μου αφήνω τη ζωή
για να κρυφτώ στο Θάνατο για λίγο
και , πάντως, ποτέ δεν είπα ψέματα..

Το φονικό μου χέρι είναι Κ.Α.Κ.Ο.
φοράει στεφάνι γάμου το οποίο είναι Κ.Α.Λ.Ο.
Μια αλυσίδα μαρτυρική
που σφίγγει το αντάρτικό μου αίμα..

Και ο Θρόνος του Ελέους φλέγεται
και νομίζω πως το κεφάλι μου πυρακτώνεται
και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω πια
να τελειώνω μ’ όλο αυτό το ζύγισμα της αλήθειας..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού..
Οδόντας αντί οδόντος..
Και δεν μου ‘μεινε τίποτα να χάσω..
Και δεν φοβάμαι να πεθάνω..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω πως το κεφάλι μου καίγεται
και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω πια
να τελειώνω μ’ όλη αυτή την αναμέτρηση των αποδείξεων..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού..
Οδόντας αντί οδόντος..
Και πάντως δεν βρέθηκε απόδειξη καμιά
ή κάποιο κίνητρο γιατί..

Και ο Θρόνος του Ελέους βγάζει καπνούς
και νομίζω πως το κεφάλι μου φλέγεται
και κατά κάποιο τρόπο βοηθώ για να τελειώνω
μ’ όλη μ’ όλη αυτή την αναμέτρηση των αποδείξεων..
Μία ζωή για μια ζωή..
Μια αλήθεια για μια αλήθεια..
Και τέλος πάντων τίποτε δεν αποδείχτηκε..
Και δεν φοβάμαι να πεθάνω..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω πως το κεφάλι μου βγάζει καπνούς
και κατά κάποιο τρόπο ελπίζω να τελειώνω
μ’ όλα αυτά τα βλέμματα της δυσπιστίας..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
και οδόντας αντί οδόντος..
Και πάντως είπα την αλήθεια
και δεν φοβάμαι να πεθάνω..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω πως το κεφάλι μου φλέγεται
και κατά κάποιο τρόπο λαχταρώ
να τελειώνω μ’ όλο αυτό το μέτρημα των αποδείξεων..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
και οδόντας αντί οδόντος..
Και πάντως είπα την αλήθεια
και δεν φοβάμαι να πεθάνω..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω πως το κεφάλι μου φλέγεται
και κατά κάποιο τρόπο λαχταρώ
να τελειώνω μ’ όλο αυτό το μέτρημα των αποδείξεων..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
και οδόντας αντί οδόντος..
Και πάντως είπα την αλήθεια
και δεν φοβάμαι να πω ψέματα..

Και ο Θρόνος του Ελέους περιμένει
και νομίζω πως το κεφάλι μου φλέγεται
και κατά κάποιο τρόπο λαχταρώ
να τελειώνω μ’ όλο αυτό το ζύγισμα της αλήθειας..
Οφθαλμός αντί οφθαλμού
και μια αλήθεια για μια αλήθεια..
Και πάντως είπα την αλήθεια..
Αλλά φοβάμαι πως είπα ένα ψέμα..





Ο Θρόνος του Ελέους – Σχόλιο και Μνήμες της Στιχο-Μυθίας:

Επιτρέψτε μου να μην νιώθω στο ελάχιστο υπερβολικός όταν σκέφτομαι πως πρόκειται για ένα από τα 10 -12 τραγούδια (μαζί με το Painted black των Rolling Stones, το A day in a life των Beatles, το Too many of my yesterdays του Peter Hammil, το People are strange των Doors, το Blowing in the wind του Bob Dylan, το Shine on you crazy diamond των Pink Floyd, το I put a sell on you του Screaming Jay Hawkins και τρία – τέσσερα ακόμα) που δικαιώνουν την ύπαρξή του Rock. Και, για να είμαι ειλικρινής, εάν μου ζητούσατε να ψηφίσω για το τραγούδι που χαρακτηρίζει τον 20ο αιώνα, πιθανότατα να ψήφιζα το Mercy Seat του Nick Cave..!
Κόλλησε στο μυαλό μου από την πρώτη στιγμή που το άκουσα – ένα απόγευμα Παρασκευής πριν 20+ χρόνια στο θρυλικό ‘Από τις 4 στις 5’ του Γιάννη Πετρίδη.. Μία Εκπομπή που, ειρήσθω εν παρόδω, έμαθε σε γενεές γενεών να ξεχωρίζουν την καλή μουσική, τουλάχιστον στη Rock εκδοχή της.. Αρκεί να πω πως τον καιρό εκείνο εγώ (teenager γαρ) πωρωνόμουν με Modern Talking, A- Ha και Wham – το Brother Lοuie ήταν ο ύμνος μου και με το Careless wispers αναβόσβηνα τα πρώτα μου τσιγάρα ..
Άλλες μία – δύο μνήμες: Αγόρασα (original σε κασέτα! CD δεν υπήρχαν και Pick Up δεν διέθεται το επαρχιακό μας σπίτι) το Tender Prey και λιώνω πάνω από ένα κασετόφωνο της κακιάς ώρας με το Mercy Seat, το Deanna και το Watching Alice (άλλο αγαπημένο - το ξέρετε..), στην Μεταμόρφωση, την ώρα που οι άλλοι κάναν στην παραλία party με Wham (ήταν να μη με σημαδέψει ο Cave, τους ξέχασα όλους αυτούς..) και Μητροπάνο.. Στέκι της Φιλοσοφικής (φοιτητής πια..) και κάνω παραγγελιά στον d.j. – το χορεύω μόνος, τρέμοντας, μέχρι που βαριούνται να με βλέπουν και το κόβει πριν την ώρα του (ακόμη πρέπει να τυραννιέται από τις τύψεις ο άθλιος..)
Πάμε στα ενδότερα τώρα: Ο Nick Cave έχει ήδη υπηρετήσει το punk (ήδη από τα Λυκειακά του χρόνια) όσο κανένας Αυστραλιανός υπήκοος.. Έχει πάρει τα βήματά του στην Ευρώπη.. Βερολίνο, Birthday Party, Φτερά του Έρωτα.. Αποθεώνει την προσωπική του Αγία Τριάδα: Βίβλος, Τέξας, Βρώμικος Έρωτας.. Και πρέζα.. Ο ήχος του πιο βρώμικος από ποτέ.. Βρώμικος..; Μια κουβέντα είναι αυτή.. Στην πραγματικότητα επιτρέπει στο ηχητικό του σύμπαν ,αλλά και στην Στιχο-Μυθία του, να διαποτιστούν από τον σκοτεινό ρομαντικό λυρισμό των Βορειοευρωπαϊκών προαστίων. Η πένα του φανερώνει έναν δεινό χειριστή της γλώσσας.. Αλλάζει ήχο, τιμάει τους Μύθους του, προσπαθεί (τιμίως) ν’ αλλάξει συμπεριφορά.. Κόβει (τιτάνιος αγώνας) την πρέζα.. Το Πάρτι Γενεθλίων έχει ήδη σβήσει τα κεριά του.. Φυτεύει τους Κακούς του Σπόρους.. Nick Cave & the Bad Seeds.. Έχει ήδη κάνει μια ‘χρυσή’ μεταγραφή: τον Blixa Bargeld από τα Καταρρέοντα Νέα Κτίρια (Einsturzende Neubauten)..
Η δεκαετία του ’80 πνέει τα λοίσθια και μαζί της ό,τι απέμεινε πριν τις στάχτες του Rock.. Οι γερόλυκοι (Bob Dylan, Rolling Stones) προσπαθούν να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι, στην Αμερική, στο βασιλεμένο άστρο του Springsteen αναδύεται μία νέα ’εναλλακτική’ φουρνιά (REM, Pixies, Dream Syndicate), η Αυστραλία μπαίνει οικολογικά στο παιχνίδι με τους Midnight Oil και η Ευρώπη ψάχνει τους νέους της ήρωες, μετά την απομάγευση του New Wave και την φθίση του Brit-Pop (βλέπε Cure, Smiths, Housemartins) στο πρόσωπο των (υπερεκτιμημένων) U2.. Κάπου εκεί, λοιπόν, υπάρχει μια παρέα (μαντέψτε ποια..) που, υπογείως, υπηρετεί την σκοτεινιά της Rock μυθολογίας..
Εάν με ρωτήσετε θα σας πω πως, το δυνατότερο σημείο των Bad Seeds , πέρα από την χαρακτηριστική φωνή και την ‘καταραμένη’ περσόνα του Cave και τους στίχους του (που συγκροτούν μία μυθολογία από μόνοι τους), είναι ο υφέρπων πειραματισμός τους στον ηλεκτρικό ήχο.. Πειραματισμός που στο Tender Prey φτάνει στην πιο εύρωστή του στιγμή.. Εδώ το Rock όχι απλώς υπάρχει, αλλά και υπονοεί.. Το Mercy Seat ανοίγει τον Δίσκο.. Παρατηρείστε το.. Η παραδοσιακή δομή couple – refrain δεν υπάρχει.. Αντ’ αυτής αναδύεται ένας διαρκώς επαναλαμβανόμενος (και ολονέν ισχυροποιούμενος) Ορφικός , σχεδόν οργασμικός, ρυθμός.. Ο αρχικός διάλογος μεταξύ αφηγηματικού μέρους και ρυθμικού μέλους αντικαθίσταται σταδιακά από ένα πυρετώδες crescendo που απογειώνεται παραληρηματικά ως την εξουθένωση.. Δεν είναι απαραίτητα κάτι ολοκαίνουριο, είναι όμως κάτι που επιτυγχάνει ν’ αποδώσει υποδειγματικά το στιχο-μυθολογικό του punctum.. Και ποιο είναι αυτό;
Στο Mercy Seat συναντιούνται η Ιουδαϊκή – Λευιτική παράδοση, ο απόηχός της στον χριστιανισμό και το απάνθρωπο παρόν μέσα από το (αδιόρατο;) πρίσμα της χλεύης.. Ο Θρόνος του Ελέους (The Mercy Seat ) είναι ο Θρόνος του Θεού, αυτός που, κατά την Χριστιανική διδασκαλία βρίσκεται στον Ουρανό και, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ήταν τοποθετημένος στην Κιβωτό της Διαθήκης.. Εδώ παραλληλίζεται με την Ηλεκτρική Καρέκλα.. Ο ίδιος περιγράφει το video που του ενέπνευσε το τραγούδι ως εξής: ‘Ήταν το πιο φρικιαστικό πράγμα που μπορεί κανείς να δει: ένας άνθρωπος να ψήνεται στην ηλεκτρική καρέκλα.. τα παπούτσια του καπνίζουν, γεμίζει σάλια και γεμίζει σάλια παντού γύρω του..’
Σύμφωνα με την επικρατούσα, σε δογματικό επίπεδο, θεωρία της ανταπόδοσης των πράξεων (μια ιδέα στην οποία πολλοί Εκκλησιαστικοί Πατέρες, όπως ο Γρηγόριος Νύσσης π.χ., αντέταξαν την σαφώς πιο φιλάνθρωπη θεωρία της αποκατάστασης των πάντων – δεν είναι του παρόντος όμως να αναλύσουμε γιατί αυτή ηττήθηκε τελικά..) όλα αυτά που ζει ένας μελλοθάνατος στην Ηλεκτρική Καρέκλα δεν είναι παρά μία στιγμιαία προπόνηση σε σχέση με το τι περιμένει την ψυχή του αμαρτωλού στα μετόπισθεν του Θρόνου του Κυρίου: στην Κόλαση..
Το Mercy Seat με την τραγική παραδοχή του στο τέλος (‘..but I ‘m afraid I told a lie’) μοιάζει με κραυγή διαμαρτυρίας της ανθρώπινης αδυναμίας απέναντι στα στυγνά, εξουσιαστικά (πολιτικά; φιλοσοφικά; θρησκευτικά;) συστήματα και καθεστώτα που επιβάλλουν την (όποια) στεγανή Ηθική τους Ανωτερότητα απέναντι στη ρευστή, σχεδόν τρεμάμενη πραγματικότητα που αποκαλείται ‘ανθρώπινη φύση’..
Προσοχή στη λεπτομέρεια παρακαλώ: Ο ένοχος (και ας διαβάσετε αυτή την ενοχή όπως θέλετε: νομικά, ηθικά ή οντολογικά..) άνθρωπος δεν αντιτάσσει ως Δίκαιό του την αθωότητά του, ούτε καν την ανωτερότητα που του προσδίδει η θέση του ως το απόλυτο θύμα, παρά μόνο (φευ!) την ανθρώπινη αδυναμία του.. Δεν ξέρω τι λέτε εσείς.. Εμένα μου ‘ρχεται στο μυαλό η, εξαίσια, απάντηση του Πρώτου (πρώτου όχι με την ιστορική, αλλά με την ποιοτική της έννοια) την Ανθρωπιά διδάξαντος Ιησού έναντι των Θεολόγων της εποχής του Φαρισαίων: ‘Ο Αναμάρτητος τον λίθον πρώτος βαλέτω..’

Εδώ τα λόγια αυτά υπονοούνται και επανέρχονται.. Όχι με την ψυχραιμία του Θεανθρώπου όμως.. Αλλά σαν κραυγή αγωνίας..

5 σχόλια:

  1. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!

    Σ' ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ρεεεε επαθα πλακα

    απιστευτο



    δεν το αντεχω...τι στιχοι...τι νοημα....τι αληθειες...


    σ ευχαριστω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπημένοι μου φίλοι δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση συγκίνηση εισπράττω όταν κοινωνούμε τα ίδια Μυστήρια..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. συγκλονιστικό..και το κομμάτι και η δική σου μεταφορά όσων το αφορούν...γράφεις μοναδικά!!με μισή ανάσα το διάβασα..με όση μου άφησες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πηνελόπη μου

    Σ' ευχαριστώ πολύ..

    Και σε θαυμάζω το ίδιο - το ξέρεις.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή