ΟΤΑΝ ΚΟΙΜΑΣΑΙ

Πριν κοιμηθείς
εναποτίθεμαι στα χέρια σου.
Ήσυχα επαφίεμαι
στη σοφία του σώματός σου.
Πειθήνια θέτω
την ηδονή μου στην υπηρεσία σου.

Μα μόλις αποκοιμηθείς
οι ρόλοι αλλάζουν.
Τώρα, η εξουσία υπηρετεί την ηδονή.
Μπορώ να σε κοιτάω
ανήμπορο κι ανυποψίαστο σαν κοιμισμένο ζώο
χωρίς να κόβεται η ανάσα μου.
Σκέφτομαι τότε και σου δίνω
τις πιο σπουδαίες απαντήσεις μου·
και σε νικώ, ανηλεώς.

Όλη τη μέρα περιμένω να ’ρθει εκείνη η ώρα.
Να μου ανήκεις επιτέλους.
Να μη σε διεκδικούν οι φίλοι, οι συνάδελφοι,
άλλες γυναίκες, οι Άλλοι γενικώς.
Να ’σαι δικός μου.
Να ανασαίνεις, επειδή το λέω εγώ.
Και να γυρνάς πλευρό, όταν εγώ τ’ αποφασίζω.

Όταν κοιμάσαι
μπορώ και σε λατρεύω ανενόχλητη.
Να σε λατρεύω
πάει να πει, όχι να σ’ αγαπώ στον υπερθετικό,
μα όπως αγαπά κανείς το θεό του·
να σε πιστεύω.
Και να μην πρέπει να υποστώ μετά
κήρυγμα περί αθεΐας.


Μιράντα Παπαδοπούλου
Από την Ποιητική Συλλογή 'Χωρίς'
εκδ.: Ποτέ Ξανά