Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΟΙ ΜΥΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

Ένα υπέροχο τραγούδι (με δυνατές αλήθεις του Άλκη Αλκαίου..) από τον τελευταίο δίσκο του Σωκράτη, το Πέρασμα..



Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας


Θαμπώσαν οι ανάσες μας στο τζάμι
κι εσύ μιλάς για χρόνια της αρμύρας
μπροστά σε αδειανά μπουκάλια μπύρας
με βλέμμα καρφωμένο στο ταβάνι

Έξω κυλάει της πόλης το ποτάμι
δε μου 'πες στα ταξίδια σου τι είδες
αν όπως πήγες γύρισες δεν πήγες
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι

Δώσε μου την αρμύρα σου και πάρε τη βροχή μου
κι άκου τα λόγια που έλεγαν οι μύστες της ερήμου
φωτιά γυρεύει η φωτιά και η αγάπη πόνο
τον εαυτό σου δε θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο

Θαμπώσαν οι ανάσες μας το τζάμι
κι εσύ μ' ένα δαφνόφυλλο στα χείλη
πώς θα 'σαι πάντα λες σκιά μου φίλη
και στρίβεις μ' ένα αντίο στο λιμάνι

Έξω κυλάει της πόλης το ποτάμι
δε μου 'πες στα ταξίδια σου τι είδες
αν όπως πήγες γύρισες δεν πήγες
στου κόσμου το πολύχρωμο χαρμάνι

Δώσε μου την αρμύρα σου και πάρε τη βροχή μου
κι άκου τα λόγια που έλεγαν οι μύστες της ερήμου
φωτιά γυρεύει η φωτιά και η αγάπη πόνο
τον εαυτό σου δε θα βρεις αν δεν χαθείς στον κόσμο

Δισκογραφία:
Σωκράτης Μάλαμας - Πέρασμα (2010)

2 σχόλια:

  1. Από αυτόν τον δίσκο, άκου και τον "Ακροβάτη"!!!

    "Μην του μιλάτε του ακροβάτη
    και μην τραβάτε το σχοινί.
    Θέλει απόσταση η αγάπη
    για να κρατιέται ζωντανή..."

    Τί να λέμε τώρα?

    Καλό μας ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 'Τα χέρια απλώνει στον αέρα
    για να πιαστεί απ' τον Θεό..'

    Η επόμενή μου (έτσι κι αλλιώς..!) ανάρτηση από αυτόν το δίσκο..

    Ρε φιλαράκι, πόσο κοντά γεννηθήκαμε εμείς οι δυο..;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή