Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

ΟΣΤΡΙΑ / ΤΟ ΚΑΡΦΙ

Αντί Προ(δότη)Λόγου, ο λόγος στον φίλο (ποιητή και σεναριογράφο..) Ανέστη Πλουμή, που αποδυνκείει πως Χιούμορ κι Ευαισθησία στην Τέχνη πάνε χεράκι - χεράκι..:

'Για όσους είδαν την ταινία ''Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ'' αλλά και για όσους πρόκειται να την δούν, στέλνω παρακάτω δύο ποιήματά μου από τη συλλογή μου ''ΥΑΛΟΙ-ΚΡΥΣΤΑΛΟΙ-ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ'' που έγραψα γύρω στο 1990 (πριν είκοσι χρόνια) και το Χόλυγουντ τα έκανε φέτος ταινία. Θα ζητήσω δικαιώματα...!!!
Κάποιος συνάδελφος σεναριογράφος, όταν του είπα έχω εκατό ποιήματα, μου είπε ότι έχω εκατό ιδέες για σενάρια.... Δεν τον πίστεψα τότε.... Τρέμε Χόλυγουντ, σου έρχομαι......

Ανέστης'



ΟΣΤΡΙΑ

Βαρύς ο ουρανός, σα τσιμεντένια πλάκα
τη πλάση γύρο σκέπασε.
Πιο βαρύ το πάθος μου,
επισκίασε το φως μου,
τον δρόμο που είχα πάρει.

Ποιος άραγε να είμαι, τί θέλω,
πού πηγαίνω;........

Γέλιο νευρικό μ' έπιασε
ώσπου πόνεσε το στήθος μου.
Ύστερα έκλαψα.
Έκλαψα υστερικά μέχρι το πρωί.
Κοιτάχτηκα στο καθρέπτη.
Ήμουν πάλι εγώ. Εγώ ο ίδιος.
Τίποτα δεν άλλαξε από χθες!!

Πήρα ένα μαχαίρι
και το έμπηξα βαθιά
μέσα στο καθρέπτη.
Δίχως να βγάλει άχνα,
στο αίμα λούστηκε το είδωλο μου.

Άφησα στα ματωμένα κρύσταλλα
το πτώμα να ξεψυχά
και έφυγα ελεύθερος, ανάλαφρος
μακριά...


Η εικόνα είναι δανεισμένη από το Ιστολόγιο του Vagnes Φωτοποιήματα:
http://fotopoiimata.blogspot.com



ΤΟ ΚΑΡΦΙ

Καθώς πορεία έβαλα να σκίσω
της ψυχής μου τη λευκή στολή,
ένα καρφί ξεπρόβαλε
στη στράτα του σκοπού μου
και σαστισμένο μ' άφησε
λουσμένο από τρόμο.

Μα γρήγορα επανέκτησα
τον αρχικό μου πόθο
και, την όψη του αγνοώντας,
προχώρησα με ορμή.
Και αφού τους σκοπούς μου έζησα
κερδίζοντας
τη γύμνια της ψυχής μου,
η απορία με κένταγε
γιατί πρωτύτερα
το καρφί να συναντήσω;

Με αγωνία ξεκινώ
το λόγο του να μάθω.
Μα στη κίνηση μου πάνω,
μ' έσφαξε ο πόνος,
καθώς βαθιά στην ύπαρξή μου
ήτανε μπηγμένο τώρα πια,
εκείνο το καρφί.


Ανέστης Πλουμής
από την Ποιητική Συλλογή: ΥΑΛΟΙ-ΚΡΥΣΤΑΛΟΙ-ΚΑΘΡΕΠΤΕΣ (1990)

4 σχόλια:

  1. Ανέστη μου το Black Swan δεν το 'χω δει ακόμη - αλλά δεν έχω και λόγο να σε αμφισβητώ.. Ως εκ τούτου..: Παρ' τους τα σώβρακα.. :-)

    Επί του ποιητικο-πρακτέου τώρα:

    Συμπυκνωμένη γραφή, δυνατή (και καθαρή) αφηγηματική ροή, εξπρεσιονισμός και έντονα, σχεδόν αρχετυπικά, συναισθήματα.. Κραυγές στο λυκαυγές.. Το σωριασμένο είδωλο στον καθρέφτη και το καρφί που ξεσκίζει την απόδρασή μας..

    Η αγωνία αιμάσσουσα κι αεί παρούσα.. Το ερώτημα (για άλλη μια φορά) δεν είναι 'να ζεις ή να μη ζεις', αλλά πως διάολο ξεστενεύεις το αναπόδραστο, τον Κύκλο, πως να ξεφύγεις από τον Πίσω Εαυτό..

    Ο ευρών αμειφθήσεται διά της Γαλήνης.. Δεν είναι και λίγο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο καλημέρα
    Σ ευχαριστώ για την επίσκεψη σου και χαίρομαι πολύ που σε συγκίνησε.Αν θέλεις πέρασε μου τον δικό σου τόπο, να πάω να τον φωτογραφίσω, γιατί και τα επόμενα post θα είναι αφιερωμένα στην υπέροχη Χαλκιδική μας.
    Το blog σου καταπληκτικό, με υπέροχους στίχους, τραγούδια, ήδη είναι στα αγαπημένα μου..
    Καλή και δημιουργική εβδομάδα !
    Μάγδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργο μου σ' ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου. Αν και δεν συνηθείζεται ο δημιουργός να κοινοποιεί κρίσεις για τις κρίσεις του, μπαίνω στον πειρασμό επειδή με μάγεψε το ποιητικό σχόλιό σου. Ξαναδιαβάζοντας ως αναγνώστης τα ποιήματα (και εκεί είναι η αξία ενός ωραίου σχόλιου, να θέλεις να ξαναδιαβάσεις, να ξαναδεις το αίτιο που γέννησε το σχόλιο)το είδα ως ποιητική του συνέχεια.
    Μου θύμισε σκηνή σεναρίου όπου ο πρωταγωνιστής χαμένος αποπροσανατολισμένος από την πρώτη ανάγνωση προσπαθεί να βάλει σε τάξη τα συναισθήματά του, να προσδιορίσει το είναι του, να μάθει πού βρίσκεται και τότε δέχεται τον πυροβολισμό του σχολίου.... και το έργο τελειώνει... (προσωρινά, για τους θεατές που εξέρχονται προβληματισμένοι. Ως ως προς το νόημά του και το περιεχόμενο του, θα παραμένει άλυτο!!!)
    Ανέστης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ magda

    Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα.. Και χαίρομαι πολύ που σου αρέσει η Χαλκιδική..Συνδυάζουμε υπέροχες παραλίες και πανέμορφα πευκόφυτα (και όχι μόνο) βουνά.. Θα σου στείλω λεπτομέρειες..

    Να μην χαθούμε.. Καλή εβδομάδα να έχεις..


    @ Ανέστη μου

    Ελπίζω να υπηρέτησα (κατά το ελάχιστο, έστω) τα ποιήματα που μου εμπιστεύτηκες.. Εδώ και κάμποσους μήνες (απ' όταν ξεκίνησα την Στιχο-Μυθία) η σημαντικότερή μου έγνοια είναι να υπηρετώ -κατά το μέτρο του δικού μου δυνατού- τα έργα με τα οποία όλοι εσείς, φίλοι αγαπημένοι, τιμάτε τούτη την σελίδα..

    Την αγάπη μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή