Της Γνώσης και της Άγνοιας...

Το έγραψα για ένα αυτιστικο παιδάκι...ένα κοριτσάκι διαφορετικό.. :)
Κάποιος της μιλάει,εκείνη ακούει...

Μαριάννα

“Στων ματιών μου την άκρατη λαχτάρα, πλανήθηκες γυμνή,
υπέπεσες σε παραπτώματα εξέλιξης, πληγώθηκες, χάθηκες στο άγνωστο...
Μπορεί φαινομενικά να απέμεινες φτωχή από αισθήματα,
αναζητώντας το κενό στην ανθρώπινη παρουσία,
μα πάντα θα ατενίζεις τα μελλούμενα στην αγκαλιά της αμφιλύκης,
προεικονίζοντας τους φόβους σου λευκούς και σκοτεινούς...
Κι αυτή η ακούραστη διαδικασία γέννησης της λυτρωτικής μελωδίας,
που ηχεί ολημερίς στην ψυχή σου, δοξάζει τη ματαιότητα, καταπραΰνει τον πόνο,
διχάζει χάριν της Γνώσης και της Άγνοιας, που γεννήθηκαν στα έγκατα του ανθρώπινου μυαλού σου....αυτό τα ακονίζει για αιώνες, όπως ο σιδεράς την αξίνα
με ακρίβεια, ακατάπαυστα...με ακρίβεια κι ακατάπαυστα αποζητώ το δρόμο
να σε φτάσω, να σε συναντήσω και μαζί σου να πλανηθώ στους δικούς σου δρόμους,
να μάθω να βλέπω τον κόσμο μέσα απ΄τη δική σου σκοπιά...
Κι αν μ’αφήσεις...θα βρω τον τρόπο να σου δείξω πως να χαμογελάς...
Θα βρω τις λέξεις να σου πω πως να μ’αγαπάς...”


Κουκουμτζή Μαριάννα