Ne me quitte pas

Το είδα στο blog της Νameliarte
http://nameliarte.blogspot.com/
και ξύπνησε (πάλι!) ο κλέφτης μέσα μου..
Είπαμε.. Συστηματικός παραβάτης της 10ης Εντολής..

Η μετάφραση και ο (υπέροχος) πίνακας που κοσμεί την ανάρτηση είναι όλα δικά της..


Ne me quitte pas
Στίχοι & μουσική: Jacques Brel (1959)

Ne me quitte pas
Il faut oublier
Tout peut s'oublier
Qui s'enfuit déjà
Oublier le temps
Des malentendus
Et le temps perdu
A savoir comment
Oublier ces heures
Qui tuaient parfois
A coups de pourquoi
Le cœur du bonheur
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Moi je t'offrirai
Des perles de pluie
Venues de pays
Où il ne pleut pas
Je creuserai la terre
Jusqu'après ma mort
Pour couvrir ton corps
D'or et de lumière
Je ferai un domaine
Où l'amour sera roi
Où l'amour sera loi
Où tu seras reine
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Ne me quitte pas
Je t'inventerai
Des mots insensés
Que tu comprendras
Je te parlerai
De ces amants-là
Qui ont vu deux fois
Leurs cœurs s'embraser
Je te raconterai
L'histoire de ce roi
Mort de n'avoir pas
Pu te rencontrer
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

On a vu souvent
Rejaillir le feu
De l'ancien volcan
Qu'on croyait trop vieux
Il est paraît-il
Des terres brûlées
Donnant plus de blé
Qu'un meilleur avril
Et quand vient le soir
Pour qu'un ciel flamboie
Le rouge et le noir
Ne s'épousent-ils pas
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Ne me quitte pas
Je n'vais plus pleurer
Je n'vais plus parler
Je me cacherai là
A te regarder
Danser et sourire
Et à t'écouter
Chanter et puis rire
Laisse-moi devenir
L'ombre de ton ombre
L'ombre de ta main
L'ombre de ton chien
Mais
Ne me quitte pas
Ne me quitte pas

Μη μ’ αφήνεις…
Πρέπει να ξεχαστεί
Όλο μπορεί να ξεχαστεί / Αυτό που ήδη απομακρύνεται
Να ξεχαστούν οι μέρες / Των παρανοήσεων
Και ο χρόνος που χάθηκε / Στο να μάθουμε το πώς
Να ξεχαστούν οι ώρες / Που ψάχνοντας το γιατί
Κάποτε σκοτώνουν / Τη καρδιά της ευτυχίας
Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις

Εγώ θα σου χαρίσω / Μαργαριτάρια της βροχής
Φερμένα από μέρη / Που δεν βρέχει πια
Θα σκάψω τη γη / Μέχρι μετά το θάνατό μου
Για να σκεπάσω το κορμί σου / Με χρυσάφι και φως
Θα φτιάξω έναν τόπο
Που ο έρωτας θα είναι βασιλιάς / Που ο έρωτας θα είναι νόμος
Που εσύ θα’ σαι βασίλισσα
Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις

Μη μ’ αφήνεις…
Θ’ ανακαλύψω για σένα / Λέξεις τρελές / Που θα καταλαβαίνεις
Θα σου μιλώ
Για κείνους τους εραστές
Δυό φορές που είδαν / Τις καρδιές τους να φλέγονται
Θα σου διηγούμαι
Την ιστορία κείνου του βασιλιά
Που πέθανε γιατί δεν μπόρεσε / Να σ’ ανταμώσει
Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις

Έχουμε δει συχνά
Ν’ αναβλύζει φωτιά
Από τ’ αρχαίο ηφαίστειο / Που πιστεύαμε σβηστό
Έχει συμβεί
Καμένη γη / Να δίνει πιο πολύ σιτάρι / Απ’ τον καλλίτερο Απρίλη
Κι’ όταν έρχεται το βράδυ
Για ένα λαμπερό ουρανό
Το κόκκινο και το μαύρο / Ωραία δεν ζευγαρώνουν;
Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις

Μη μ’ αφήνεις…
Δεν θέλω πια να κλαίω / Δεν θέλω πια να μιλώ
Θα κρυφτώ εκεί
Να σε κοιτάζω
Να χορεύεις και να χαμογελάς
Και να σ’ ακούω
Να τραγουδάς κι’ ύστερα να γελάς
Άσε με να γίνω
Η σκιά της σκιάς σου
Η σκιά του χεριού σου
Η σκιά όποιου σ’ ακολουθεί
Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις… Μη μ’ αφήνεις…
Μη μ’ αφήνεις…


Jacques Brel