ΑΠΟΘΗΚΗ

Θολή η λάμπα από τη σκόνη
κι ότι φωτίζει μια ζωή εδώ τελειώνει
στη σκοτεινή την αποθήκη.

Εδώ οι μνήμες σουλατσάρουν
απ΄τα κιβώτια φαντάσματα προβάλλουν
και με καλούν στου νου το πάρτυ.

Παλιές φωτογραφίες στοίβα
σε μια γωνιά χρυσή περίτεχνη κορνίζα
κι αναρωτιέμαι πόσο αξίζει.

Σωρός τα ρούχα,- ποιος τα θέλει-
κι απ' τις Απόκριες στολές δεύτερο χέρι
λες ζωντανεύουν και χορεύουν.

Μου γνέφουν μέσ' στην αποθήκη
τα αντικείμενα μια παρακαταθήκη
κι ωραία χρόνια που μουχλιάζουν.

Κι όλο λεω πρέπει πια, να τα πετάξω
σκόνη, μούχλα απ΄την ψυχή μου να τινάξω
την αποθήκη μου ν΄αδειάσω.
Μα, και πάλι το ηλεκτρικό θα σβήσω
και ξανά την αποθήκη μου θα κλείσω
τις οπτασίες θα κοιμίσω.

ΑΝΑΤΟΛΗ