Και τον συγχαίρω, γιατί μέσα από τον εξαιρετικό του στίχο, μας θυμίζει μια απλή αλήθεια:
Ότι ειδικά στην Ελλάδα, μια χώρα που βίωσε, βιώνει και, κατά πως δείχουν τα πράγματα, θα συνεχίσει να βιώνει ακόμη πιο έντονα και βασανιστικά το θέμα της δικής της προσφυγιάς, είναι αδιανόητο να συμπεριφερόμαστε, κατ' αυτόν τον τρόπο, των τελευταίων και όχι μόνο, ημερών τους κυνηγημένους που πίστεψαν πως θα βρουν στην δική μας, φιλόξενη (;), αυλή, την αξιοπρεπή ζωή που τους αξίζει....
κάτι ψελίσαν για βοήθεια,
μα συ τους κοίταξες βουβός
κουτένια φωνή καλούσε από μέσα
να συνεχίσεις τ' όνειρο που άρχισες σκυφτός
αλλόθρησκοι ήταν, νέοι, γέροι
δεν το θυμάσαι, είχες βλέμμα απλανές
στητός ήσουν περήφανος ποιος ξέρει
τι να γυρεύεις στα σκοτάδια μοναχός...
Σταύρος Τζουρμπάκης
εξαιρετικό...συγχαρητήρια...
ΑπάντησηΔιαγραφήάνθρωποι πάμφτωχοι, κυνηγημένοι, εξαθλιωμένοι που ήρθαν εδώ να βρούνε καταφύγιο. τους περισσότερους τους βλέπεις και σφίγγετε η ψυχή σου. πως μπορούν; πως μπορούν να τους φέρονται απάνθρωπα; πως μπορούν να τους εκμεταλλεύονται; πως μπορούν να τους χτυπούνε και πώς να τους σκοτώνουν μόνο και μόνο και μόνο γιατί είναι μετανάστες;
ΑπάντησηΔιαγραφήμπράβο, στον Σταύρο για την ευαισθησία του!
Δεν είμαστε όλοι έτσι .. ευτυχώς
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα Γιώργο μου
και όμορφοι οι στίχοι του Σταύρου
Θαυμάσιοι οι στίχοι του Σταύρου!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Γιώργο!!!!
Μπράβο Σταύρο... Πολύ χαίρομαι που ανακαλύπτω κι αυτή την πτυχή σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένουμε κι άλλα, ναι..;
Χαρά μου που βρέθηκα στην παρέα σας παιδιά, να στε καλά, γεια σου Γιώργο οικοδεσπότη, να σαι πάντα καλά να σμίγεις ανθρώπους...
ΑπάντησηΔιαγραφή