Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Τα θαύματα

Θα 'ρθουνε... Και θα 'ναι αναμμένα... Πίστευε!


Πολύ το χαίρομαι που χαίρεσαι βρε μάτια μου
Εγώ εδώ πίσω στις μαύρες μου είμαι πάλι
Σβήνω και γράφω και μαζεύω τα κομμάτια μου
Μ’ όνειρα ασπρόμαυρα στης νύχτας την κραιπάλη


Refrain:
Να ‘ρθεις μια νύχτα με τα θαύματα αναμμένα
Έξω να παίζει μια παρέα από παιδιά
Και ξεναγό μου στην ζωή να έχω εσένα
Να μ’ αγκαλιάσεις… κι όλα να ‘ναι αληθινά…


Πολύ με πιάνει όταν μαθαίνω πάλι νέα σου
Να ‘ναι καλά αυτοί οι φίλοι που μου λένε
Δεν είσαι μόνος κι ούτε είμαι πια η μοιραία σου
Δεν φταίνε αυτοί που κλαίω, μάτια μου, δεν φταίνε…


Άντα Μίχου - Παπαστέ

3 σχόλια:

  1. Ακομη και τα σκοταδια μου
    -τόσο καιρό μετά -
    ακόμη ...
    όταν με μία αύρα Μέθης τα αγγίξεις
    με τα Νέα σου που ταξιδεύουν στον αέρα...

    ακόμη βάφονται με παλμό συγκίνησης....

    και θυμάμαι ότι ΖΩ....


    Να ερχεσαι, μάτια μου...

    έστω κι έτσι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάρα πολύ ωραίο Άντα, ανθρώπινο και συγκινητικό!!!
    Χαιρετισμούς πολλούς και καλό Σαββατοκύριακο Γιώργο και Άντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή