Λάρισα – Θεσσαλονίκη

Είχα πει θα επιστρέψω…

Είχα πει θα επιστρέψω… Μα δεν γύρισες να δεις…
Και περνούσανε τα χρόνια… Και δε φάνηκε κανείς…
Τόσα χρόνια παγωμένα…
Σαν κι εσένα… Σαν κι εμένα…


Κι έγινε η φυγή ζωή μου… Κι έγινε η νύχτα φως…
Τόσοι όρκοι πεταμένοι… Τόση αλήθεια ο Θεός…
‘Θα σε βρω όπου και να ‘σαι…’
σου ‘χα πει… ‘Να το θυμάσαι…’


Φεύγει στις οχτώ το τρένο… Θα ‘ναι Μάρτης έξω πια…
Θέλω απλά να σου χαρίσω μια ζωή… για μια αγκαλιά…
Λάρισα – Θεσσαλονίκη…
Κι η ζωή μου… σου ανήκει…

Γιώργος Γκρίλης