Τσιγάρα, αναπτήρας,
ποτό “ανά χείρας”
και ούτε που ακούω τι λένε.
Βαριέμαι, θα φύγω,
ή μάλλον σε λίγο,
τα μάτια απ` την κάπνα με καίνε.
Ποτό κι αναπτήρας,
“παιχνίδι της μοίρας”,
μου είπες, θυμάμαι, ένα βράδυ
και όπως μιλούσες
και κάτω κοιτούσες,
με τρόμαξε αυτό το σκοτάδι.
Τσιγάρο, αναπτήρας
κι` η γεύση της μπίρας,
σε φέραν ξανά στο μυαλό μου.
Και ψάχνει η ψυχή μου
μια πόρτα κινδύνου,
να βγει μια φορά σε καλό μου.
Μεγάλα γίναν πάλι τα μικρά μου,
γίνοντ` αέρας, σβήνουν τη φωτιά μου.
Και πού να ψάχνω τώρα για σωτήρα,
στα χέρια μου έχω αυτόν τον αναπτήρα.
Λέττη Κοιλάκου
όμορφοι. πολύ όμορφοι τούτοι οι στίχοι, παρεάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ μου αρέσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Πολύ καλό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Γιώργο, καλησπέρα σε όλη την παρέα!!!!
Οι επιλογές σου πάντα στοχεύουν πολύ ψηλά και πετυχαίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήστα χερια μου εχω αυτον τον αναπτηρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήναι πολλες φορες εχουμε εμεις τη δυναμη..
καλα να περνατε.. με φιλια δυνατα.
Βαριέμαι, θα φύγω,
ΑπάντησηΔιαγραφήή μάλλον σε λίγο...
H περιγραφή μιας εξόδου που έχει χάσει κάθε νόημά της και γίνεται βασανιστική ρουτίνα είναι συγκλονιστική!
Λέττη μέχρι πότε θα βολευόμαστε με τα παλιότερα στιχάκια σου;
Είπαμε να πάρεις σοβαρά τον ρόλο σαου σαν γιαγιά, αλλά όχι και να μας αφήνεις αδιάβαστους...
Γλυκά φιλιά καλησπέρας σε όλους σας αγαπημένες φίλες και αγαπημένοι φίλοι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπαμε,ποτέ δεν είσαι έτοιμος συναισθηματικά για ένα γεγονός......και σεις μου λείπετε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή