ΑΙΩΝΙΟΣ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ

Κανείς δεν έχει γεννηθεί έτοιμος για να ζήσει...

Και στη ζωη αιωνιος ηταν ερασιτεχνης
δεν ηταν κατοχος ποτε, καποιας μεγαλης τεχνης
στα ματια του εμφανιζε το χρωμα της ελπιδας
μα η ζωη του βουλιαζε σ'οχθη βραχονησιδας

Ονειρα εκανε πολλα και ειχε φιλοδοξιες
σαν Δον Κιχωτης εψαχνε χαμενες οπτασιες
με ανεμομυλους λευκους ποτε δε πολεμουσε
μονο ενα χαδι τρυφερο, στο μαγουλο ζητουσε

Κρυμμενα παντα μυστικα και μονο μια θεωρια
ειχε αυτο που λεγεται "μεγαλη αυτογνωσια"
Στα συννεφα δε πεταξε με ολοχρυσο καλαμι
ο ερωτας στα χερια του γινοτανε χαραμι

Στις σκεψεις του θα ενιωθες μοναχα τη μιζερια
ποτε δεν εκανε ευχη, σαν επεφταν αστερια
Μοναχος μες στο κοσμο του να κυνηγα παλατια
να θελει μονο να τον δεις, με τα δικα του ματια

Κανεις δεν εχει γεννηθει ετοιμος για να ζησει
η ευτυχια δεν ερχεται με της ψυχης τη στυση
Νερακι ειναι δροσερο που ρεει στο κορμι σου
σταλια σταλια να το γευτω, να ενωθω μαζι σου

Καψε τα χρονια τα παλια, τις θυμησες τις μαυρες
Ανεβα σ' αλογο γοργο και σπασε τις καταρες
Περηφανα ατενισε το μελλον σου αδερφε μου
για να μην κλαιω για σενα πια ανοητε εαυτε μου!


Θανάσης Βορδός