Η ρότα

Αφιερωμένο από τον Μπαρμπακά σε όλους τους αναγνώστες της Στιχο-Μυθίας...

Του δρόμου σου η ρότα μέσ'τη σκόνη

ζεστή καρδιά σφυρήλατη επάνω στο αμόνι

έχεις μέσα σου μια φωτιά που καίει και φουντώνει

νιώθεις το σώμα σου χυτό,στην άσφαλτο να λειώνει


τζάμπα χάνεις τα χρόνια σου

μαζεύοντας ελπίδες

στούς δρόμους που σου στήσανε

αμέτρητες παγίδες


καμιά φορά η μοναξιά είναι καλή παρέα

έλεγες κι όλα τα 'βλεπες ρόδινα και ωραία

ύστερα έπαιρνες χαρτί και έφτιαχνες τραγούδια

μύριζες χίλια αρώματα σε πλαστικά λουλούδια


βαριά οι αναμνήσεις σου,στα πόδια αλυσίδα

να σε κρατούνε μακριά απ'την κρυφή σου ελπίδα

κρυστάλλινος ο έρωτας που'χες για την ζωη

και 'κείνη δεν σ' αγάπησε ποτέ της μιά στιγμή


τώρα στους δρόμους που περνάς

σκορπίζεις το εγώ σου

και βλαστημάς την τύχη σου

βρίζεις το ριζικό σου.


Μπαρμπακάς
http://barbakas.blogspot.com/