Της μνήμης και της λήθης...
Μπήγω τα νύχια βαθιά στην μνήμη
να ξύσω από πάνω της την λήθη
αυτήν που βρέξανε επάνω της τα χρόνια
και σκέπασαν το μονοπάτι της ζωής
βουνά τα ψέματα μας κρύβουνε τ' αστέρια
λιωμένο μέταλλο μας έπηξε τα λόγια
έχει η πυξίδα της καρδιάς μας G.P.S
και ιστοσελίδες μας πηγαίνουν διακοπές
ο ερωτάς μας έχει γίνει μηχανή
που κατεβάζει με ταχύτητα αγάπες
τις γδύνει μπρος τα μάτια μας αδιάφορα
και μ' ένα κλικ της ρίχνει στο κρεβάτι
μύτη φορέσαμε χοντρή, του γουρουνιού
την σέρνουμε στην ξυνισμένη μας κουλτούρα
μέσ' τα ερείπια της περασμένης μας ζωής
αναζητούμε υλικά να ξαναχτίσουμε
όμως το μονοπάτι ξέρει να κρύβεται καλά
για να αποφύγει την ψηφιακή μας σιχαμάρα
ξεχειλωμένοι σβέρκοι και χοντρές πατούσες
δεν θα καταδεχθεί ποτέ να το πατήσουνε
κι εγώ ακόμη ψάχνω-μανιωδώς-για να το βρω
τα νύχια μου έφτασαν μέχρι κόκαλο
ξύνω πληγές για να βρω την αρχή
αυτήν που χάραξα σαν ήμουνα παιδί.
Μπαρμπακάς
http://barbakas.blogspot.com/
Επέτρεψε μου να σου αφιερωσω αυτο το λατρεμενο μου που μου το έφερε στο Νου ο τίτλος της αναρτησης:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=MQQLlqJ-9N4
Φιλάκι....
Στο σύμπαν των τρελαμένων και'γω ενα μόριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο σύμπαν υπάρχει οτι μας λείπει και εν αφθονία,το μόνο που με στενοχωρεί είναι οτι υπάρχει και αρκετός πόνος αδιάθετος για τον άνθρωπο.
Συγχαρητήρια είναι φανταστικό.