Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Παλιές γειτονιές…


Ταξίδι στο χθες λοιπόν...



Των παιδικών χρόνων οι μνήμες
πως έρχονται, σαν φιλμ νουάρ
σκούριασαν πια τα αξεσουάρ
που έδιναν φωνή στις ρύμες.

Στη πράσινη μικρή αυλή μας
τ΄ αμπέλι αγκαλιά με γιασεμί
οι μπλε ποδιές σε μια γραμμή
το ράδιο να γεμίζει τη ζωή μας.

Και στο στενό σαν σουρουπώσει
καρέκλες βγαίνουν στ΄ ανοιχτά
τα νέα φτάνουν μουλωχτά
αύριο πάλι, ο Θεός να δώσει.

Συντρέχανε, ανήμπορος σαν ήσουν
οι γείτονες να δώσουν κάτι τις
απ το υστέρημά του ο καθείς
σε χάρτινη σακούλα να αφήσουν.

Η ανάγκη, που ένωσε γειτόνους
τους χώρισε η μάρκα η σινιέ
το χτες, σ΄ ένα μικρό ενσταντανέ
σε τσιπ κυτταρικό, κρατώ για μπόνους….


Γιώργος Μακριδάκης

3 σχόλια:

  1. Δροσοσταλίδα να ημουνα αγριολούλουδο μου
    να τον περνώ στα φύλλα σου απάνω τον καιρό μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραίο! Νοσταλγικό και συνάμα καυστικό για τη παρακμιακή μας «ευημερία»…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Μαρία...

    Καλησπέρα Μελίνα...

    Κύριε Μακριδάκη την εκτίμησή μου για την στιχοποία σας την γνωρίζετε! Φροντίζετε εξ άλλου να ανανεώνεται με κάθε καινούριο σας πόνημα!

    Καλές διακοπές σας εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή