Φτερά σπασμένα
σα να τρεκλίζει
Δεν έχω άγγελμα
μου ψιθυρίζει
Χλωμό χαμόγελο
το πέταγμά του
αγγέλου αμάρτημα
η αγκαλιά του
Τέρμα τα ψέματα
δεν έχω χρέος
ουράνιας πτώσης
κατακριτέος
Κουράστηκα άγγελος
μου λέει να είμαι
και τούτα άχρηστα
εδώ μου είναι
Δώστα σε μένανε
του απαντάω
Δικά σου, πάρε τα.
Τι σου χρωστάω;
Δε θέλω τίποτε -
μου λέει – σ’ αφήνω
Κι έτσι φορτώθηκα
φτερά και θρήνο.
Θοδωρής Τσάκωνας
M 'arese polu...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ kerato
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες στην παρέα μας!
Θοδωρή μου
απ' όταν άρχισες να δρέπεις δάφνες με τα διηγήματά σου (συγχαρητήρια για όλα!), οι στίχοι σου έμειναν παραπονεμένοι... Μην τους περιφρονείς! Αξίζουν τόσο!