Η χρόνια σκιά

Καλωσορίζουμε τον Άρη - Αλέξανδρο στην συντροφιά της Στιχο-Μυθίας...

Μέρες νεκρές μα με ζωή
Και εσύ αλλού χαμένη
Μες τον πολλών ανθρώπων την βουή
Σε χεριά και σε μάτια
Ανθρώπων που δεν ήταν καν εκεί

Και Εγώ εδώ να καρτερώ
Να ακροβατώ στην παραζάλη
Και να χαϊδεύω το κενό
Σε ψεύτικα φιλιά να περιμένω
τον δικό σου ουρανό

Σε κάθε άνθρωπο
να ψάχνω κάτι δικό σου
να αγαπώ και να ερωτεύομαι
μες την δική σου την σκιά να κοροϊδεύομαι

Και τώρα πληγωμένος και γελοίος
σαν άνθρωπος που απέτυχε τελείως
να λαχταρώ η Ζώη μου να περάσει
και η Άγια σου σκιά, να πάρει σχήμα
στου έρημου παράδεισου το κτήμα


Άρης - Αλέξανδρος Δαούτης